"Hey...baby wake up" malambing niyang sabi na siyang ikinagising ko, isang masiglang ngiti ang bumungad sa akin, agad akong umayos at tinignan ang sarili, huhu ang panget ko ata, napalingon naman ako sa ganda ng lugar kung saan kami naroroon, manghang mangha ang aking mata busog na busog sa maaliwalas na tanawin, we're at the beach yeyy!!.
"Where are we?" may ngiti sa aking mata
"Batangas again.... uhm you like it?" may kaba sa kanyang tanong.
Napatawa naman ako sa kaniya "Of course, why not??, are you ready naaaa?" nabuhayan siya ng makitang masaya ako.
Nakarating kami sa aming hotel, mala palasyo ang disenyo nito sa harapan at mukhang mamahalin ang napili niyang pag tuluyan naming dalawa, gusto ko mang mag reklamo ay nahila na niya ako paloob, manghang mangha ang aking mata sa ganda ng kabuuan ng hotel, white and gold ang halos makikita roon mula sa kagamitan pati na rin sa kulay ng dingding, ang malaking chandelier na umaapaw sa karangyaan, nawala ang pag mumuni ko nang ang braso ay umakbay sa akin, bumalik na naman ang pag iisip ko sa magiging presyo ng aming pag stay dito.
"Dito ba talaga tayo, mukhang mahal e" bulong ko.
Umiiling siya ng may ngiti sa kanyang labi, mukhang sigurado talaga na dito kami, wala na akong nagawa dito sumangayon sa kanya, habang papunta sa aming room sa tatlong palapag ng hotel ay binasag niya ang katahimikan.
"Wanna meet my parents?"
"Ha?"
"Wanna meet mt parents?"
"Ha?"
"Seriously ilang Ha ba sasabihin mo" natatawa niyang banggit, hindi ko maproseso ang kanyang sinabi, hindi ako handa paano kung ayaw nila sa akin, tapos may ibang gusto sila para sa kanya, hindi ko ata makakaya iyon, kaba at takot na may kaunting saya ang aking nararamdaman, hinawakan niya ang aking balikat at pinaharap sa kanya.
"Hey baby calm down, they'll like u" he wink then smile at me.
"What if uhmm hind-" hindi ako mapakali sa kanyang tabi.
"I'm sure they will"
"Ngayon ba? arghh I'm not ready" naiiyak na ako sa takot
"HAHAHAHA baby HAHAHAHA you're so cute".
"Stoop, I'm not" inirapan ko na lamang siya habang nag iisip kung anong gagawin once na mameet ko ang parents niya
"Yes...... of course" tumatawa pa rin, seryoso nag agree talaga siya hmmp.
"Oh so I'm not cute ha hmp" I crossed my arms and glared at him, bigla siyang umamo na parang pusa.
"I mean no ahm yes arghh... baby you're beautiful, trust me magugustuhan ka nila" agad na hinila ako para yakapin.
Gustuhin ko mang kumalma dahil sa kanyang sinabi ay di pa rin mawala sa aking isipan ang mga bagay na maaaring mang yari.
Natapos ang araw na iyon, mabilis na parang isang kidlat na bumulabog sa kalangitan, masigla at puno ng pag sangayon ang pag tanggap sa akin ng kaniyang magulang. Kahit kabang kaba ang puso ko ay pinakalma naman niya ito, hindi niya ako iniwan sa harap ng pamilya niya. Marami rin kaming napag usapan nila Tita at Tito tungkol sa kabataan ni Axel. Kung paano siya matakot sa multo kapag gabi kaya lagi siyang nasa kwarto ng kanyang magulang. Kung paano siya naging iyakin ngunit ngayon ay para bang nawalan na ng reaksyon.
Its been 4 days at wala pa ring anino niya ang nag papakita sa akin, hindi ko alam kung paano niya nagagawang kayanin ang hindi man lang ako kausapin. Lahat na ng paraan ay nagawa ko na. Nag pasama kay Max para puntahan siya sa condo ngunit nadatnan namin itong wala. Kung ano ano ng naiisip kong ideya na sa tuwing naiisip ko iyon ay para bang mababaliw ako.
Ilang tawag at text na rin ang nagawa ko ngunit ni isa sa mga iyon ay walang tungon mula sa kanya. I want to talk to his parents ang problema lang ay hindi ko alam kung anong numero nila, napa sabunot ako sa aking buhok dala ng iritasyon, sabay nito ang pag tulo ng aking luha. Ang pag sikip ang aking dibdib.
Nilingon ko muli ang huling mensahe ko sa kanya umaasang may tungon na ito ngunit talaga nga namang napakabait ng panahon, wala pa rin.
"Baby pls answer your phone....fvk answer me" may piyok na rin sa aking pag sasalita.
"Am".
Kita ko ang pag aalala sa mata ni Rose, doon ko na lamang naibuhos lahat ng iyak ko sa kanya, ramdam ko ring nahihirapan sila sa sitwasyon ko, kahit si Max na kaibigan niya ay hindi alam ang nangyayari, ni isa sa kanila ay walang alam.
"Am I gonna be alright huh?" hikbi ko.
"Hush tahan na" sabay ang pag haplos ng kamay niya za aking buhok, para kaming mag ina sa lagay na ito, hindi ko na namalayan ang pag dalo ng iba sa amin, mas lalo lamang akong naluha, I'm thankful to have a best friend like them.
"Tahan na Am, andito lang kami okay" ani Elsi.
"Oo nga ano ba baka busy lang iyon" Leigh
"Please be brave okay" Max
Tango lamang ang naisagot ko sa kanila, gusto ko rin namang maging malakas ngunit sarili ko mismo ang kalaban ko doon.
Tanghali na akong nagising, Ikawalong araw na at wla pa ring bago, there's still no existence of him. Agad na akong bumangon para gawin ang mga bagay na mas mahalaga.
"Kami pa naman di ba, okay pa naman kami di ba?" bulong ko sa sarili.
Isang bugtong hininga na lamang ang nagawa ko, I need to be positive, trust him Am trust him.
"Am kain na" ngiting bati sa akin ni Leigh.
"Hmm" tipid kong sagot, wala pa rin ako sa mood para bumalik sa dating lakas.
Ngayon ko lamang siya nakitang nag luto sa condo namin, pansin kong halos lahat sila ay naandito.
"Hindi ba.... kayo umuwi sa kabila?" tanong ko sa kanya habang ngumunguya
Umiling siya at tinawag na ang iba, mabilis lang at natapos din naman wala ni isa sa kanilang ang nag salita napakatahimik ng araw na ito. Hindi ko malaman kung nangangapa sila ng sasabihin at walang balak pag usapan ang tungkol sa kanya.
"Uhmm... okay lang naman siya di ba?" pambasag ko sa katahimikan.
Gulat silang lumingon sa akin, tuliro at walang maisagot.
"Ha Ha Ha oo naman" pilit na sagot ni Elsi
"Oo nga bakit naman hindi, ayon pa" ani Rose.
Tumango na lang ang iba kaya sumangayon na rin ako. Hanggang kelan ba ito.
