Paradoks ✌

#1#

Şu an ki liseye neden gidecegimi biliyordum kendi sinirimin birazda bedeliydi. Sadece dostumu korudum. Aklı bir karış havada tek düşünceleri makyajım bozulmuşmu endişesiyse dolaşan kızlar. Herşey onların kankamı köşeye sıkıştırıp dövmeye çalışmalarıyla başladı. Uzun koridoru aşmıştım tek odagım yerdeki kare zemindi kısa mırıldanıp bagırışlar ilgimi çekmişti . tuvaletin küçük girdaplı köşesindeki sarışın kızın gırtlağına çökmüş kibirli kızları gördüm . ve diğer yandanda aybükenin saçını eline dolamış kız tehditkar sözlerini fısıldayıp duruyordu. Sakiniyetimi koruyup içeri adım attım. "Nasıl acıyo mu"dedim saçı elimdeki kıza sırıtıp. Acıyla inleyip yüzünü buruşturdu . "çek ellerini üzerimden"diye cırladı , diger kızı da yakasından tutup yere attım . "bir daha sevgilime baktıgını görürsem saçların elimde kalır"gözleriyle sarışın kıza öldürücü bakışlarını fırlattı. "Asıl ben sizi bir daha bu kıza karışırken görürsem o pis saçlarınız elimde kalır "diye bağırdım. Erkek arkadaşına sahip çıkamıyordu , ztn tek uğraştığı tipi olan kızdan ne beklenirdi . gürültümüzle okulu ayagı kaldırmıştık , ve sonrası kendimizi müdür hikmet hanımın karşında bulmamız bir oldu. Bu cazgır kadını hiç sevmezdim , herseyi kendi anlamak istedigi gibi anlardı . kendinizi duvara konuşuyor gibide hissedebilirdiniz. Bir nevi şizofreni. Tabi biz ne kadar haklı olsakda haksız çıktık üstüne üstlük bir de azarlandık. Sonuçta müdürün yeğeni ve onu bize savundu ,velimiz çağrıldı karar kılındı biz okuldan atıldık başka bir okula nakledildik. Artık lise 2 deyiz Belkide en iyisi bu olacak bu saatten sonra o kızla aynı havayı teneffüs etmek de istemem. Yanlız degildim dostum aybüke yanımdaydı. Biyolojik olmasada yinede bir kardeşin yerini aratmayacak kişiydi ve o bana bir hediyeydi yaratıcının özel hediyesi.

Düşünceler beni meşgul ederken annem bana sesleniyordu ve bi an düşüncelerimden sıyrıldım .

"Aslı ,Aslı gelir misin bitanem "
bazı arkadaşlarım annesini sevmezdi bile ama ben annemi seviyordum . Sanki aramızda bir bağ vardı bu bağ babam ölünce kuvvetlenmişti sanki , babam öldüğünde 9 yaşındaydım . ilk duyduğumda hayat durmuştu sanki ,anılar gözümün önünden şerit gibi geçmişti . Sadece bana gülümserken baktığı siması kalmıştı aklımda, ondan sonrası boşluğa düşmüştüm adeta , oysa ki ne çok

hayaller vardı...

VOTE VE YORUMLAR ... ;)
ARKADAŞLAR INŞALLAH İLK BÖLÜM BEĞENİLMİŞTİRR!?!
ÇOK ÇOK KISA OLDU AMA İLK BÖLÜMÜ BU ŞEKIL OLSUN İSTEDİM :))