Evicted (TLS #2 - COMPLETED)

Article 2 - Section 12

WARNING: Some scenes may not be appropriate to some readers. Read at your own risk.

I woke up feeling a lot better. Magaan na ang pakiramdam ko ng magising. Sandali kong nilingon ang bakanteng espasyo sa tabi ko bago tumayo at pumasok sa banyo ng kwarto.

All the things inside screams masculinity, from the shampoo, soaps, and the whole interior of the restroom which plays with the hues of gray and black.

Ano kayang itsura nito pag-nilagyan ko ng mga pink na gamit? Napabungisngis naman ako sa kalokohang naisip.

Sandali lang akong naligo at nanghiram ng isang puting dress shirt mula sa closet niya at isinuot iyon, bago lumabas ng kwarto niya.

Pagkabukas ko palang ng pintuan ay amoy na amoy ko na ang niluluto niyang pagkain. Sinundan ko ang amoy hanggang sa dalhin ako nito sa kusina kung saan nag-luluto ang gwapong abogado.

Umupo ako sa mataas na upuan sa kitchen top niya at nakapangulumbabang nakatingin sa hubad niyang likod. I'm not sure if he already knew I was here since nakatalikod nga siya sakin.

"What the fuck?!" I burst out laughing upon seeing his startled face and hearing his curses when he turned around and found me staring at him.

"Kanina ka pa diyan?" suplado nitong tanong dahil hindi parin ako matigil sa pagtawa.

"Hindi naman," nakangiti ko paring sagot.

"Nagulat ka 'no?" pang-aasar ko sa kanya na inilingan niya lang. Ipinatong niya ang pinggan ng hotdogs at corned beef sa harap ko bago ko naramdaman ang likod ng palad niya sa may noo ko.

"How do you feel?" tanong niya bago pumwesto sa harapan ko.

"Better. Thank you nga pala for taking care of me, last night." nakangiti at sincere kong saad sakanya. But he just dismissively waved his hands in front of me.

"Just eat," ipinagkibit balikat ko na lang ang reaksiyon niya bago ako nag-lagay ng kanin at ulam sa pinggan ko.

Natigilan ako sa pagsubo ng hotdog ng mapansin kong nakatitig siya sakin.

"What?" Taas kilay kong tanong sa kanya.

"N-nothing," sagot niya bago mabilis na nag-iwas ng tingin.

"Bakit ka nauutal?" Kunot noong tanong ko sakanya.

"Wala, kumain ka na lang diyan." Mas nangunot ang noo ko ng pilit niya talagang iniiwas ang tingin sakin kahit na pilit ko iyong hinahabol.

"What's your problem ba?! Bigla ka nalang nagsusungit diyan." Nakasimangot kong reklamo bago muling tinusok ang hotdog at akmang isusubo ng mahuli ko siyang nakatitig nanaman.

And it hits me.

Napangisi ako at agad na bumaba ang mga mata niya sa mga labi ko.

"Were you seduced, Attorney?" His eyes immediately left my lips and met with mine.

Ibinaba ko ang tinidor kung saan nakatusok ang hotdog at nakangising tumingin sa kanya na kasalukuyang nakataas ang isang kilay.

"I don't know what you're talking about," patay malisya niyang sagot bago itinuon ang atensyon sa pagkain niya.

"Oh, did I get it wrong? Sorry." Kunwari ay nanghihinayang kong sabi.

Bumalik ako sa pagkain pero siniguro kong mas mabagal at senswal iyong tignan.

Let's see how long you can endure, attorney.

Napatingin ako sa kanya ng padabog niyang ibagsak ang kutsara't tinidor niya. And before I can even say anything I felt myself float away from my chair.

He carried me and put me above the kitchen top before crushing his lips on mine.

"You're such a seductress, Rebekah. Ano bang ginawa mo sakin at hindi kita makalimutan?" Bulong niya habang hinihingal ng humiwalay ang mga labi namin sa isa't isa.

"You tell me," I told him as I pulled his face closer to kiss him again.

I yelped when he carried me once again and brought me to the couch. We continued kissing and touching each other.

The buttons of his dress shirt that I was wearing were already undone. My nails were leaving scratches on his back as he gave me those delicious sensations.

"God! Brent!" I moaned before his lips captured mine once again as he thrust harder and faster.

"Rebekah, damn it!" He cussed before he pulled me up and turned me around before he resumed thrusting.

Napahawak ako ng mahigpit sa sandalan ng couch habang palakas ng palakas ang ungol ko sa bawat ulos niya sa likuran ko.

I just can't get enough of him! I wanted more and I'm so glad that he felt the same.

"I'm coming! I'm coming, Brent!" I screamed as I felt that overwhelming pressure within me.

"Ahhhh!" I screamed as I felt myself exploding and a little while later, he had his own release too.

Nahahapo kaming napahiga sa sahig pagkatapos. He pulled me closer and cuddled me between his arms.

"You're so delicious, I just can't get enough." He whispered that made me chuckle.

"Hatid na kita," ani niya at lumabas na sa driver's seat para pag-buksan ako ng pintuan. Naiiling na lang ako habang nakangiti.

Sabay kaming pumasok ng ALRG Law Firm para maihatid na niya ako sa opisina.

"Inumin mo yung gamot mo after lunch and drink lots of water," paalala niya habang nag-aantay kami sa pag-bukas ng elevator.

"Kailangan paulit-ulit?" I asked sarcastically.

"Hindi ka naman kasi nakikinig, I'll call later to check if you ate lunch." Sabay ng pagkakasabi niya noon ay ang pagbukas naman ng elevator.

Bumungad samin ang pagod na mukha ni EJ. He looked startled and relieved at the same time.

"Anyare sayo? You looked so haggard." Puna ko sa kanya pagkasakay namin ni Brent ng elevator.

"Anong nangyari sakin?" Parang hindi makapaniwala niyang tanong na nakapagpakunot ng noo ko.

"Didn't I told you yesterday na susunduin kita? I told you to call me pero hindi ka tumawag! Nung ako naman yung tumatawag ay hindi ka macontact!" Nanlaki ang mga mata ko ng marinig ko ang galit na sigaw niya sakin.

"W-what?" Naguguluhan kong tanong sakanya.

"Why are you shouting at her?" Sabay kaming napabaling ni EJ kay Brent.

"Who are you?" Maangas na tanong ni EJ kay Brent at humakbang pa palapit. Nakita ko ang pag-dilim ng tingin ni Brent kaya naman bago pa mauwi sa away ay pumagitna na ako sa kanila.

"Opps, stop." Awat ko sa kanila dahil mukhang mag-aaway pa.

"I'm sorry, nalowbatt kasi ako. But I'm fine, don't worry I'm alright." Pagpapakalma ko kay EJ kaya naman hinarap na niya ako, kunot parin ang noo.

"And you didn't even bother to tell me? Hindi ka naman daw umuwi, saan ka nanggaling eh may sakit ka!"

Sa mga kaibigan ko ay si EJ ang pinaka-kengkoy but he's the strictest and most thoughtful when it comes to me. He's my best friend, and a brother all in one na, sama mo pa pagiging ala-tatay niya dahil sa mga rants niya.

"Pre wag mo namang sigawan. Babae kausap mo," Iritadong saad ni Brent kaya natuon na naman sakanya ang atensyon ng kaibigan ko.

"Bakit ka ba nakikialam? Sino ka ba?" Galit na tanong ni EJ sa kanya. Ipapakilala ko na sana siya ng bigla siyang magsalita.

"I'm the boyfriend. Kaya nga tinatanong kita kung bakit mo sinisigawan ang girlfriend ko." Sabay ng pagbukas ng elevator sa tamang floor ang pag-kalaglag ng panga ko dahil sa sinabi niya.

Girlfriend? Kelan pa?!