You Are My Sunhine ( Miritama )

💚4💚

Gdy weszliśmy do hotelu wychowca powiedział nam ilu osobowe pokoje mamy do dyspozycji. Większość chłopców chciało być w więcej osób, więc ja i Mirio zgodziliśmy się być w dwuosobowym. Stresuje się z nim być w pokoju sam na sam, dziwnie będzie z nim spać w tym samym pomieszczeniu gdy jestem w nim zakochany. Co prawda już wiele razy nocowaliśmy u siebie, lecz wtedy nie byłem jeszcze świadomy moich uczuć.

Weszliśmy do naszego pokoju. Był dość mały i drewniany. Stała w nim: szafa, mały stolik, dwa taborety i dwa łóżka po przeciwnych stronach. Znajdowała się w nim maciupeńka łazienka z umywalką, prysznicem i kibelkiem.

-Hmm dość mały, ale bardzo ładny. Jest tu przyjemna atmosfera. Podoba mi się!- podsumował Mirio siadając na jednym łóżku.

-No racja, miło tu

Postanowiłem rozpakować najważniejsze rzeczy, blondyn postanowił zrobić to samo. Dobra wygląda na to, że wszystko mam. Po co mi był ten cały stres, że czegoś zapomniałem.

Wybiła 15:00, więc poszliśmy na zbiórkę. Dzisiaj mieliśmy odwiedzić jakieś muzeum.

-Witajcie Młodzieży!! Gotowi na dzisiejszą wycieczkę?!- przemówił Present Mic

Nikt mu nie odpowiedział, bo większość nie cieszyła się z wycieczki do muzeum.

-Dobra wsiadać do autobusu i tyle- powiedział poirytowany wychowca.

Wszyscy usiedliśmy na naszych miejscach. Przez całą drogę gadałem z przyjacielem o różnych rzeczach. Dotarliśmy na cel w 20 minut.

*Po powrocie do hotelu *
Każdemu się bardzo nudziło na wystawie, jednak większość słuchała przewodnika, aby nie sprawić mu przykrości. Wróciliśmy już naszczęście do pokojów. Od razu rzuciłem się na moje łóżko.

-Hahah aż tak zmęczony?- zapytał Togata siadając na moim łóżku

-Trochę tak... nudziło mi się tam szczerze.

-Wiem, mi też.

Nagle Mirio przeszedł do pozycji leżącej. Czyli leżał obok mnie. Ja i on w tym samym łóżku. Jezu zaraz oszaleje. Normalnie czuję że moje serce zaraz wybuchnie. Jego twarz jest tak blisko mojej O Boże! Poczułem, że moje policzki robią się czerwone, więc natychmiast wstałem.

-Idę do kibla!- powiedziałem szybko.

Otworzyłem szybko drzwi do pomieszczenia. Przemyłem moją twarz wodą i próbowałem przez chwilę się uspokoić. Po wszystkich spuściłem wodę dla pozoru. Gdy wyszedłem zobaczyłem że kumpel dalej odpoczywa na moim łożu przeglądając coś w telefonie. Postawiłem usiąść na jednym z taboretów i też coś popatrzeć na komórce.

-Chłopaki jest sprawa!Szybko musicie przyjść do mnie!- wbiegła Nejire.

- Co się stało? To coś poważnego?- zerwał się Togata.

-Ahh pewnie przesadza jak zwykle.

-Nie no teraz na serio. Chodźcie szybko błagam!- zaczęła nas obydwu ciągnąć za nadgarstki.

W końcu po jej namowach poszliśmy za nią. Zaprowadziła nas do swojego pokoju, jak mówiła. Weszliśmy i zamknęła od razu za nami drzwi NA KLUCZ! Kuźwa już się boję... Zobaczyłem 5 dziewczyn patrzących się na nas.

-Ym o co tu chodzi?-spytałem zdezorientowany.

-Siadajcie na dywanie- pokazała na miejsce jedna z dziewcząt.

Wykonaliśmy polecenie czując wielki niepokój. Parę koleżanek Hado usiadło obok nas, a reszta poszła czegoś szukać. Zaczęły się przyglądać naszym dłonią. Zaczyna się robić naprawdę creepy.