İHANETİN GÖLGESİNDEKİLER (+18)

4.BÖLÜM: "Enkaz."

Multimedia: Barlas

Bölüm Şarkısı: Uyursam Geçer mi?

Merhaba Savaşçılarım!

Size yeni karakterlerle tanışmalı bir bölümle geldim. Hepsini ayrı ayrı o kadar çok seviyorum size anlatamam <3 umarım bu duyguları sizede hissettiririm ve hepiniz onları çok seversiniz.

Buraya bir güneş bırakın, belki onların aydınlığı olursunuz :)

🍁

4. Bölüm: "UYURSAM GEÇER Mİ?"

Düşünüyordum, saatlerdir her şeyi düşünüyordum. Çocukluğumu, ailemi, lise hayatımı, geçirdiğim güzel anılarımı, dost bildiklerimi sevdiğim insanları...

Ama öyle bir nokta vardı ki, o noktaya geldiğimde düşüncelerimin önüne kocaman bir duvar çöküyor ve ben ilerisine gidemiyordum. O enkazı kaldırmak, diğer tarafa atlamak istiyordum ama galiba benim buna cesaretim yoktu.

Barlas'ın odasında yatakta yanlamasına uzanmış, manzarayı izleyerek düşünüyordum bunları. Barlas gece konuşmamızdan sonra uyumam için bana kendi odasını vermişti ve ne kadar ısrar edersem edeyim kendisi benim misafir odasında kalmama izin vermemişti. Gerçi halimden memnundum çünkü manzara mükemmel ötesiydi.

Odaya geldikten sonra 1-2 saat daha ağlayıp bitmek bilmeyen içimdeki acıyı atmak istemiştim. Kendime her seferinde bu son gözyaşım, bu son gözyaşım desemde nafileydi. Aptal gözyaşlarım açıldı mı bozulmuş musluk misali sızdırıyordu sanki. Ağlamaktan yorgun düştüğümde de uyumuştum ama en fazla 2-3 saat. Tahminime göre saat sabah 8-9 olmalıydı.

Bu düşünceleri kenara bırakıp lavaboya geçmek için yataktan kalktım ve gerindim. Yorgun adımlarla banyoya girdim ve kendime gelmek için yüzüme birkaç kez su çarptım. Kenarda duran havluyu görünce hiç tiksinmeden yüzümü o havluya sildim. Havlu Barlas'a aitti ve ben bundan hiç tiksinmemiştim. Aslında bu tarz şeylerden genelde huylanır, her şeyin kendime özel olmasını isterdim.

Kapının tıklanmasıyla havluyu bırakıp tekrar odaya geçtim. "Girebilirsin." dedikten sonra kapı açıldı ve Barlas içeri girdi. Altında bir şort vardı ve üstü çıplaktı. Üstünü ilk kez çıplak görüyordum ve itiraf etmek gerekirse fazlasıyla çekici duruyordu.

Gözlerimi ondan çekmek istiyordum ama vücudu buna fazlasıyla engel oluyordu. O sırada gözüm dövmelerine takıldı. Omzunda ve sol köprücük kemiğinin altında bir dövme vardı. Dövmeli erkekler biraz daha hoş gelmeye başlayacaktı gözüme galiba. "Sen dövmeli erkekleri itici bulursun aptal!" Onun küçükken ki hâli aklıma gelince hafiften güldüm.

"Bedenimle ilgili ne hayaller kurdunda gülüyorsun acaba." diyen sesini duyunca gözlerimi bedeninden gözlerine çıkardım.

"Ha?"

"Bakışlarınla yedin beni diyorum kahvaltıya yer kalmadı." dediğinde ise iyice sırıtmaya başlamıştı. Hâlâ saf saf güldüğümü fark ettim ve başımı iki yana sallayıp gülümsememi yok ettim. Rezillik resmen! Yanaklarım yanmaya başlayınca kaşlarımı çatıp ona baktım.

"Neden yiyeyim seni be! Ayı gibisin nereme sığdırayım ben seni?!" Alayla bana bakmaya devam ederken yavaşça açık kapıya yaslandı ve kollarını göğsünde bağladı.