Rüzgarın uğultusu kulaklarımda çınlarken, yüreğimde kopan fırtınanın daha şiddetli olduğunu hissettim. Ruhum semaya yükseliyor, bu şehrin sokaklarında yatan acı çığlıkların duası oluyordu.
Tanrı beni kuklası olarak kullanmıştı ve ben bun...
Hazır mıyız? Artık hikayedeki asıl temeller atılıyor ve heyecanlı bölümlere girmeye başlıyoruz gençler ❤︎ Sizi daha çok bekletmiyorum ve başlıyoruz.
Not: Şarkıyla birlikte okuduğunda emin olun daha çok etkilenirsiniz (:
🍁
3. Bölüm: "VURGUN."
Ruhum paramparça, mantığım tamamen devre dışı kalmış durumdaydı.
İçimde kopan sert fırtınanın kollarına kendimi bırakmış, o fırtınan bütün vücudumu sarmasına izin vermiştim. Ellerim, ayaklarım, dizlerim her yerim zangır zangır titriyordu. Beynimin içindeki bütün düşüncelerim birbirine girmiş sağa sola koşuştururken hangisini yakalamam gerektiğini bilemiyordum.
İhanetin yakıcı acısını kalbimin en derinlerinde hissediyordum, bu fazlasıyla canımı yakıyordu. Yavaşça titreyen ellerimle fotoğrafı yatağa bırakıp, elimdeki diğer fotoğrafa baktım.
Fotoğrafta gördüklerimle gözyaşlarım da bana ihanet edip, usulca yanaklarıma yuvarlandılar. Birbirlerine o kadar güzel gülümsemişlerdi ki...
Ve ben doğru olup olmamasına aldırmadan fotoğrafları elimde sıkıca tutarak kendimi odadan dışarı atıp, merdivenlere yöneldim. Başım dönüyor, ayaklarım birbirine dolanıyordu ama buna aldırmadım. Merdivenleri büyük bir hızla inmeye çalışırken uzun ve dar elbisem bana engel oluyordu.
Merdivenlerin sonuna gelince iki elimle küçük yırtmacın kenarlarından tutup büyük bir hırsla yırttım. Kumaşın yırtılma sesi kulağıma bir melodi gibi gelmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalçama kadar açılan yırtmaca baktım ve sebepsiz yere güldüm. Ve ben o an kendimden, gülüşümden korktum. O gülüşte ihanetin acı tınısı yatıyordu. Ben bu gülüşle içimdeki bütün düşünceleri susturdum. Beynimin içinde sağa sola koşuşturan atlılar durdu, duyularım, hislerim durdu. Hesap sormamı onlar bile hevesle bekliyorlardı.
Sakin olmalıydım, sakin olmalıydım ve nefretime yenik düşmemeliydim.
"Hırsına, nefretine her şeyine yenik düş kızım! Yaşattıklarını yaşat!"
Yavaşça gözlerimi bahçede gezdirdim ve orada olmadıklarını gördüm. Ayağımdaki topukluları ses çıkarmamaya çalışarak çıkardım. Sol tarafta kalan mutfağa doğru ilerledikçe sesler artıyor, sesler arttıkça benim kan basıncım artıyor, kulaklarım çınlıyor ve nefretim tazelenip iç sesimle bana haykırıyorlardı. İçimdeki şeytan beni gazlıyordu resmen!
