Servant | Taekook

1| "Yoksa yağmur seninle mi yağıyor?"

"Senin için üzgünüm, arkadaşım Jerome." dedim fısıldayarak. "Benim için çok değerliydin. Sevgin, kadın sevgisinden daha üstündü." Sonra bakışlarım, senenin ve mevsimin ilk yağmuruna tanık oldu. pencerenin dışından çiseleyen yağmurun tıkırtıları şato duvarlarına çarparken, göğün ve bulutların benim yerime, benim için ağladığını hissettim. Bir ağırlık, bir karanlık, bir lanet gibi çöktüğünü hissettim. "İşte yine yağmur geliyor." dedim aynı şekilde fısıldayarak. "Yoksa yağmur seninle mi yağıyor?"

Bedenimi yavaşça bedeninden ayırırken, gözlerimiz buluşmuş, boş bir ifadeyle bakan gözleri, hafifçe kısılmış, dudakları aralanmıştı. "Umarım mutlu olursun." dedim sesim titrerken. "Mutlu olmalısın." Canımın yandığı kadar mutlu olmalısın. Izdırabıma değmeli tüm bunlar. "Bu kahpe kader, elimi kolumu bu denli bağladıysa eğer buna değmeli." Ardından dudaklarımı, yavaşça açık anlına bastırmış ve gözlerim kapanmıştı. Soğuk teni dudaklarıma dokundu, içimi o tanıdık tatlı ürperti ele geçirdi.