Το χάδι του έρωτα!

11. Σώζοντας την Κρυσταλλία!

Άλκης!

Το βράδυ που επέστρεψα στο σπίτι, χτύπησα την πόρτα στο δωμάτιο της Κρυσταλλίας. Ήθελα να βεβαιωθώ πως είναι πιο ήρεμη από το πρωί. Μα και να την δω. Όμως η πόρτα δεν ήταν καλά κλειστή και άνοιξε μόνη της. Εκείνη έλειπε , μα το άρωμά της ήταν παντού σε αυτό το δωμάτιο. Έβγαλα την αλυσίδα της από το σακάκι μου και την άφησα στο κομοδίνο της. Ύστερα το βλέμμα μου έπεσε στο νυχτικό που είχε αφήσει στο κρεβάτι. Το κράτησα στα χέρια μου και ήταν σαν να κρατάω την ίδια. Την φανταζόμουν να το φοράει ενώ την κρατούσα στην αγκαλιά μου σε ένα δικό μας βράδυ. Το έφερα στο πρόσωπό μου για να μυρίσω το άρωμά της. Έχω χάσει εντελώς το μυαλό μου. "Δεν σου αξίζω πριγκίπισσά μου..." έλεγα εγώ τρίβοντας το πηγούνι μου.

"Τι κάνεις εσύ εδώ;" είπε εκείνη ξαφνικά και εγώ το άφησα στην θέση του απότομα.

"Είχες ξεχάσει κάτι εκείνο το βράδυ στο δωμάτιό μου και στο επέστρεψα." Έλεγα εγώ έχοντας χάσει τα λόγια μου. Εκείνη στεκόταν μπροστά μου έχοντας μία μεγάλη λευκή πετσέτα τυλιγμένη στο γυμνό της σώμα." Χτύπησα την πόρτα, μα δεν ήσουν εδώ..." προσπάθησα να μιλήσω ενώ είχα κολλήσει στην θέα που αντίκριζα. Την κοιτούσα από πάνω μέχρι κάτω. Εκείνη προσπαθούσε να κρατήσει την πετσέτα στο σώμα της και να μην εκτεθεί και πάλι σε εμένα.

"Σε ευχαριστώ... Μου την είχε χαρίσει ο πατέρας μου. Την έψαχνα παντού." Είπε εκείνη και έτρεξε στο κομοδίνο.

"Σου αξίζει κάτι πολύ καλύτερο από εμένα ομορφιά μου. Καληνύχτα Κρυσταλλία!" Είπα και έφυγα αρκετά βιαστικά από το δωμάτιο. Παρέμεινα πίσω από την κλειστή πόρτα βάζοντας το χέρι μου επάνω της. Την αισθανόμουν εκεί με όλη μου την καρδιά. "Σε παρακαλώ αγκάλιασέ με. Άνοιξε αυτήν την πόρτα και κράτα με κοντά σου..." έλεγα χαμηλόφωνα και ήλπιζα με όλη μου την ψυχή. " Μην με αφήσεις να φύγω." Άρχισα να απομακρύνομαι. Η Ναταλία έκλεισε την δική της πόρτα κάπως δυνατά. Ήθελε να καταλάβω πως με έχει δει.

Μα η πόρτα δεν άνοιξε ποτέ...

Κρυσταλλία!

"Πες μου την αλήθεια για μία φορά, αλλιώς μην με βασανίζεις. Το ξέρω πως είσαι εκεί. Η καρδιά μου χτυπάει ασταμάτητα κάθε φορά που είσαι κοντά μου." Έλεγα εγώ ξαπλώνοντας πάνω στην πόρτα. Έκλεισα τα μάτια μου και κράτησα το χερούλι για να του ανοίξω." Χρειάζομαι εσένα. Θέλω να με αγκαλιάσεις γιατί εσύ είσαι το καταφύγιό μου." Έλεγα χαμηλόφωνα και ένιωθα την αναπνοή του. Η καρδιά μου με οδηγούσε σε μία ακόμα φορά μαζί του. Όλες οι αισθήσεις μου ήταν εναντίων μου. Κάθε κύτταρο του κορμιού μου τρελαινόταν για αυτόν τον άντρα. "Είμαι ερωτευμένη μαζί σου, που να πάρει." Κάθισα στο πάτωμα δακρύζοντας ξανά.