Το χάδι του έρωτα!

7. Στιγμές αγωνίας!

Άλκης!

Δοκίμαζα μία από τις πίτες που έφτιαξε η Κρυσταλλία. Και ο Άρης είχε δίκιο. Ήταν ίδιες με της μητέρας μου. Με έκαναν να την θυμάμαι ακόμα πιο έντονα. Όπως και τις στιγμές που είχαμε ζήσει σε αυτήν την κουζίνα. Εκείνη μου μάθανε να μαγειρεύω και να το απολαμβάνω. Ήθελα τόσο πολύ να της μοιάσω και να την κάνω περήφανη για εμένα. Πόσο μάλλον να με συγχωρήσει. Γιατί εγώ είμαι ο μόνος υπεύθυνος για όλα...

Αμέσως μετά ανέβηκα στο σαλόνι για να βρω τον Αντρέα. " Είμαι και εγώ εδώ." Τον άκουσα να λέει στην Ιωάννα και αμέσως μετά σηκώθηκε από τον καναπέ.

"Αυτό είναι το κακό !" Είπε εκείνη και συνέχισε να κοιτάζει νυφικά με την Ναταλία.

Του έκανα νόημα να με ακολουθήσει ως το μπαλκόνι για να μείνουμε οι δυο μας. "Πότε θα πάψεις να ασχολείσαι με την αδερφή μου; Αντρέα; Η αδερφή μου βλέπει τους άντρες σαν τις κούκλες που είχε ως παιδί. Βαριέται τον έναν και πάει στον άλλον. Φτάνει. Δεν μπορώ να σε βλέπω να υποφέρεις. Είσαι ο αδερφός που δεν είχα ποτέ." Του έλεγα εγώ βάζοντας το χέρι μου στον ώμο του.

"Δεν βάζω εύκολα μυαλό. Το ξέρω καλά. Αλλά δεν έχει βρεθεί η γυναίκα που με ένα της βλέμμα θα τρελαίνομαι και με ένα της χάδι θα παίρνω φωτιά. Μην κοιτάς , εσύ την έχεις εδώ..." έλεγε εκείνος για την Κρυσταλλία.

"Κάθε μέρα την σκέφτομαι όλο και πιο πολύ. Όλα με οδηγούν σε εκείνην. Δεν μπορώ να ξαπλώσω με άλλη γυναίκα στο ίδιο κρεβάτι, πόσο μάλλον να αγγίξω. Μ' αρέσει ο θυμός της, το χαμόγελό της... " έλεγα και ταυτόχρονα χαμογελούσα ακόμα και με τα μάτια μου. "Μα η ίδια μου το είπε ευθέως. Έχει μετανιώσει για την νύχτα που περάσαμε μαζί..." έλεγα ενώ κόντευα να σκάσω.

"Η Κρυσταλλία ;" έλεγε εκείνος δίχως να το πιστεύει. Άναψε ένα τσιγάρο ενώ παράλληλα γελούσε. " Μπορεί να είμαι κολλημένος με την αδερφή σου, αλλά μπορώ να δω καθαρά πως αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα. Ήταν λογικό να αντιδράσει έτσι. Δες τι περνάει κάθε μέρα... Έχεις την ιδανική γυναίκα για εσένα και την σπρώχνεις μακριά σου."

"Δεν έχω επιλογή. Διοικώ τον όμιλο του πατέρα μου επειδή η Ναταλία υποτίθεται θα γίνει γυναίκα μου. Αν την χωρίσω όλοι θα βρεθούμε στον δρόμο... και αυτή είναι η καλύτερη περίπτωση. Αυτό είναι το σπίτι της μητέρας μου... "

"Είσαι παγιδευμένος σε ένα κλουβί. Μα η καρδιά σου θα σου θυμίζει κάθε φορά πως θέλει ελευθερία. Είναι αδύνατον να αντέξεις έναν γάμο χωρίς αγάπη και σεβασμό. Η άλλη μέσα ψάχνει νυφικά και εσύ αναβάλεις συνέχεια την ημερομηνία..." έλεγε ο Αντρέας και η υπηρέτρια τον διέκοψε.