Το χάδι του έρωτα!

15. Μίσος και έρωτας!

Κρυσταλλία!

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα τον ήλιο. "Καλημέρα Κρυσταλλία!" Είπα στον εαυτό μου επειδή ξημέρωνε ακόμα μία μέρα χωρίς αυτόν. Μονάχα με αναμνήσεις... για να προστατεύω την καρδιά μου. Δεν κατάλαβα πως ήρθε αυτό το πρωινό τόσο γρήγορα χωρίς να έχω μπορέσει να κοιμηθώ. Ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι του, στα σεντόνια που είχαν το δικό του άρωμα. Είχα στην αγκαλιά μου το μαξιλάρι του Άλκη και ήλπιζα με όλη μου την καρδιά πως θα ήταν δίπλα μου. Σε αυτό το κρεβάτι. "Μου λείπεις πολύ." Έλεγα χαϊδεύοντας την άδεια μεριά στο κρεβάτι. Η καρδιά μου είχε διαλυθεί περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Όταν εκείνος με έδιωξε. "Φύγε!" Η μοναδική λέξη στο μυαλό μου. Θα έδινα τα πάντα για να είμαι μαζί του. Αρκεί να μου το ζητούσε. Όμως με έδιωξε. "Με έδιωξες ... μα εγώ σε αγαπάω με όλη μου την καρδιά. " προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου να μην κλάψει. Όχι ξανά.

Τότε σηκώθηκα απότομα και κοίταξα τα χέρια μου. Ήθελα να σιγουρευτώ πως αυτός ο εφιάλτης είχε τελειώσει. Αυτό όμως δεν μπορούσα να το κάνω και με την καρδιά μου. Να βγάλω τις χειροπέδες που με συνδέουν με την δική του. Να πάψω να χρειάζομαι το άρωμά του. Έτριψα τους καρπούς μου με δύναμη και ύστερα τον λαιμό μου. Δεν μπορούσα να κάνω το ίδιο και με τα χείλη μου. Κοίταξα την άδεια μεριά στο κρεβάτι και πήρα μία έντονη αναπνοή.

Όταν βγήκα από το δωμάτιο για να πάω στην δουλειά, βρήκα τον Άρη να ετοιμάζει ένα ολόκληρο πρωινό.

"Καλημέρα! Πως κοιμήθηκες;" μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο αρκετά χαμογελαστός και άφησε το πιάτο που κρατούσε στο τραπέζι.

"Άρη τι κάνεις εδώ;" έλεγα κρατώντας την καρέκλα και κοιτώντας τα πάντα που είχε ετοιμάσει. " τι είναι όλα αυτά;"

"Κάποιος πρέπει να σε προσέξει μετά από όλα αυτά που πέρασες. Κάθισε..." είπε εκείνος και τράβηξε ευγενικά την καρέκλα. " Δεν μαγειρεύω όπως εσύ και ο αδερφός μου , αλλά έβαλα τα δυνατά μου. " έλεγε και άρχισε να με σερβίρει. "Δοκίμασε να μου πεις." Είπε εκείνος και εγώ έφαγα ένα μικρό κομμάτι από την ομελέτα που μου έφτιαξε.

"Είναι πολύ καλή..." του είπα εγώ και εκείνος κάθισε μαζί μου.

"Χαίρομαι που σου αρέσει. " ήπιε λίγο καφέ. " Γιατί μόλις τελειώσεις το πρωινό σου , σε περιμένει μία έκπληξη."

"Τι εννοείς ; Άρη πρέπει να πάω στην δουλειά. " του είπα εγώ και εκείνος κράτησε δειλά το χέρι μου. Επειδή κάθε φορά που προσπαθούσε να με πλησιάσει εγώ τον απέρριπτα. Το βλέμμα μου έπεσε εκεί και εκείνος το χάιδεψε ελάχιστα και το άφησε έχοντας ένα σοβαρό ύφος. Κοιταχτήκαμε στα μάτια και ύστερα ξερόβηξε αμήχανος.