Το χάδι του έρωτα!

31. Στο χείλος του γκρεμού!

Άλκης!

Πάλευα με έναν  από τους άντρες του Άρη για να μπορέσω να τρέξω στην Κρυσταλλία. Κρατούσα το  όπλο του ενώ προσπαθούσα να το απομακρυνω απο εμένα.  Αυτά  τα λόγια... Ολα ήταν  ξεκάθαρα πλέον. Στο μυαλό μου μόνο οι σκηνές  από εκείνη την νύχτα. Το ξανά ζούσα είδη απο την αρχή  με την κάθε λεπτομέρεια και ρο κάθε συναίσθημα. " Όχι ξανά!" Πάτησα με οργή και θυμό την σκανδάλη.

"Άλκη!" Είπε ο πατέρας μου την στιγμή του πυροβολισμού. Εκείνος πάτησε την σκανδάλη για να προστατέψει εμένα την ίδια στιγμή που το έκανα και εγώ. " Καλύτερα εγώ παρα εσύ." Είπε εκείνος και εγώ  έπιασα την μπλούζα μου για να τρέξω. " Τρέξε γρήγορα! Σε καλύπτω..." Είπε εκείνος βοηθώντας με για πρώτη φορά και μένοντας πίσω για να προστατέψει τους φίλους μου.

"Κρυσταλλία δεν σε αφήνω ... Εμείς δεν έχουμε τελιωσει ακόμα." Ειπα μπαίνοντας στο  αυτοκίνητό  μου. Ήξερα που θα την βρω. Εκει όπου άρχισαν όλα για εμένα.

Κρυσταλλία!

Την ίδια στιγμή...

"Ήρεμα να σε βοηθήσω προσπαθώ..." έλεγε κοιτώντας με στα  μάτια και το όπλο που κρατούσε με σημαδευε. Ο Άλκης δεν θα με συγχωρούσε ποτέ διαφορετικά." Είπε εκείνη και με τράβηξε απότομα  για να σηκωθώ και να σταθώ στα πόδια μου. Κοίταξα για μία στιγμή τον Άρη που ηταν αιμόφυρτος στο πάτωμα με δύο σφαίρες στην πλάτη του. "Κανείς δεν  πειράζει τον γιο μου. "

"Που πάμε ;" την ρώτησα εγώ μην έχοντας άλλη επιλογή από το να την ακολουθήσω. Εδώ όπου βρισκόμουν δεν υπήρχε κανείς για να ακούσει τις φωνές μου και να με βοηθήσει. Οι δυνάμεις μου δεν ειχαν αποκατασταθεί πλήρως και σχεδόν έσερνα τα  πόδια μου. Δεν ξέρω τι μου είχε κάνει ο Άρης και ζαλιζομουν τόσο δυνατά.

"Εκεί που πρέπει για να τελειώσουν όλα." Μου απάντησε  η Βερόνικα και τότε είδα τον γκρεμό που μου περιέγραφε ο Άλκης στους χειρότερους εφιάλτες του. " Κανείς δεν πειράζει τον γιο μου. Σου τόνισα να μείνεις μακριά του. Εξαιτίας σου  πέθανε το παιδί μου..." έλεγε τρέμοντας από τα νεύρα της και πιέζοντας το πιστόλι στο μέτωπό  μου. Ο δικός σου θάνατος θα είναι αργός και πιο απολαυστικός. " έλεγε καθώς άρχισε να με οδηγεί προς το χείλος του. "Κανείς δεν κλεβει την ζωη μου.  Ό,τι με απειλεί καταλήγει στον γκρεμό ,πεθαίνει!" Μου έλεγε τα ίδια λόγια με τον Αρη και με έπιασε  από τον λαιμό.

"Εσυ ήσουν μαζί με τον Άρη σε όλο αυτό..." συμπέρανα και τότε άρχισα να μην   αναπνέω καθαρά . " εσυ τον βοήθησες να σκοτώσει τον Άλκη!" Φώναξα γιατί ο πόνος μου έδινε την δύναμη να το κάνω. Της κράτησα το χέρι και με τα δύο  τα δικά μου για να κρατηθώ ζωντανή. Προσπαθούσα να κάνω τα πάντα για να προστατέψω οτι μου είχε  απομείνει από εμένα και τον Άλκη. Όμως η ανάσα μου σχεδόν εξασθενούσε.