Το χάδι του έρωτα!

13. Σύγκρουση Ναταλίας και Κρυσταλλίας!

Κρυσταλλία!

"Τι κάνεις εσύ εδώ;" Είπα νευριασμένη με όλα αυτά που έβλεπα.

"Χαλάρωσε γλυκιά μου , φαίνεσαι αρκετά κουρασμένη... σε εξάντλησε πολύ ο άντρας μου; Ή μήπως σε βαρέθηκε μετά από τόσες ώρες; " έδιωξε τα μαλλιά από τους ώμους της.

"Σε ρώτησα κάτι; τι δουλειά έχεις στο δωμάτιό μου; " την ρωτούσα με τόσο θυμό.

Εκείνη σηκώθηκε όρθια, πέρασε από δίπλα μου , χάιδεψε τα μαλλιά μου... " Μην ανησυχείς. Αν σε παρηγορεί είσαι η μόνη που έμεινε μία ολόκληρη μέρα μαζί του." Πήρε μία ειρωνική και λυπημένη γκριμάτσα και εγώ απομακρύνθηκα από εκείνην.

"Σήκω και φύγε τώρα από εδώ. Δεν σε αφορά τι κάνω στην ζωή μου." Πέταξα την τσάντα μου στο κρεβάτι κατακόκκινη από τον θυμό μου.

"Άκου να δεις! Κοιμάσαι με τον άντρα μου και μου λες δεν με αφορά;" μου φώναζε υστερικά. " οδηγάς το αυτοκίνητό του, κοιμάσαι στο κρεβάτι του και μου λες δεν με αφορά; " εκεί που μου φώναζε έπιασε το άρωμά μου από το έπιπλο με τον καθρέφτη. " είναι μόνο δικός μου και δεν θα σε αφήσω να μου τον πάρεις. Δεν θα μπεις ανάμεσα σε εμένα και σε εκείνον. Βάλτο καλά στο μυαλό σου. Είναι θέμα χρόνου να γίνουμε όπως και πριν. Έχουμε ζήσει στιγμές που ούτε εσύ, ούτε καμία άλλη άχρηστη μπορεί να τις διαγράψει. " είπε εκείνη θέλοντας να με βγάλει εκτός εαυτού. Και το πετύχενε μία χαρά.

"Χάρισμά σου! " της απάντησα εγώ και πλησίασα την πόρτα. Δεν ήθελα να της κάνω την χάρη να με δει κομμάτια. " Από εδώ είναι η έξοδος. Άντε και στο διάολο Ναταλία!" Της είπα εγώ και εκείνη μύρισε το άρωμα που κρατούσε και το πέταξε στο πάτωμα.

"Ήθελα να ήξερα τι σου βρήκε! Είσαι μονάχα μία φθηνή πόρνη. Μία ξεδιάντροπη και ανήθικη τσούλα... " έλεγε και το χέρι μου προσγειώθηκε με αρκετή δύναμη στο μάγουλό της. Έτρεμα ολόκληρη από τα νεύρα μου και τα μάτια μου είχαν θολώσει από θυμό. Είχα κουραστεί με όλες τις προσβολές τους.

"Καλύτερα πόρνη, παρά πουτάνα στην ψυχή." Της απάντησα ενώ εκείνη κρατούσε το μάγουλό της και με κοιτούσε με ένα μίσος , δολοφονικό ." Μην με συγκρίνεις με εσένα. Πλήγωσες έναν άνθρωπο χωρίς κανέναν ενδοιασμό και τον χώρισες από την οικογένειά του. Δεν σε νοιάζει ούτε πως νιώθει , ούτε τι σκέφτεται. Σε εκδικείται κάθε μέρα με την μία και με την άλλη. Ακόμα και τώρα, που είναι τραυματισμένος, δεν ρωτάς να μάθεις τι κάνει, αν πονάει... Δεν σου καίγεται καρφάκι για αυτόν τον άνθρωπο. Το μόνο που σε νοιάζει είναι ο πληγωμένος σου εγωισμός. " της έλεγα και έπιασε ένα ψαλίδι ψάχνοντας τα συρτάρια.