Suicide NotesぁJiиsoo

1.0

-Kim Seok Jin-

"Yarın da gelirsin değil mi Jin oppa?"

"Sen istersin de ben gelmez miyim?"

Seok Jin, her gece gittiği bara gitmiş, yine sürtüklerinden birini becermiş, şimdi ise evine dönüyordu.

Halinden memnundu. Her gece başka bir kızı beceriyor, her gece bir başkasını dolduruyordu. Ama kendi boşluğuna bir çare bulamıyordu.

Kalbindeki boşluğu kim dolduracaktı?

O gittiğinden beri iyi değildi Seok Jin. Adetâ evrim geçirmişti. Bu o değildi. Bu Kim Seok Jin değildi...

"Belki de onu dinlemeliydin." Diyordu sürekli iç sesi, fakat Jisoo'nun bir zamanlar yakın arkadaşı(!) olan Hei kafasını karıştırıyordu.

Pek çok şey söylemişti Seok Jin'e. Jisoo'nun Yugyeom ile yattıklarını söylemesi gibi.

Fakat çocuk bilmiyordu bunların gerçek olmadığını.

Evet, kız ölüyordu belki. Ama o bunu bilmiyordu.

Kim bilebilirdi ki kızın aslında bir hastalığı olduğunu.

Evet, bunu o da bilmiyordu fakat, kız biliyordu.

Seok Jin'in ona ilaç olduğunu biliyordu.

Fakat oğlan bilmedi, 

Oğlan bunu hiç bilemedi.

4 Yıl Sonra

"Kahretsin?!"

Dört koca yıl geçmiş, fakat oğlan hala görememişti sevdiğini.

Ve o gittikten sonra gözlerini kimse görememişti.

Kız artık ne sosyal medya kullanıyor, ne de ondan haber geliyordu. Adeta bir hayalet olmuştu sevdiceği.

Evet, onu çok özlüyordu.

Ve evet, Kim Seok Jin pişmandı.

Şimdi ise eski eşyalarını düzenlerken, bir kutu düşmüşü ayağına. Kutu yüzünden ayağına yayılan acı ile kıvranırken, kutunun içinde bir defter görmüştü. Tabi, bir şey daha görmüştü.

O tanıdık el yazısını.

Yavaşça eline aldı defteri, defalarca ama defalarca yazan yazıyı okudu.

-Kim Jisoo'nun anı kutusu-

Genç adam anlam verememişti buna. Oysaki Jisoo'nun böyle şeylerle ilgilenmediğini sanıyordu.  

Ve bir kez daha yanıldığını anladı.

Yavaşça açtı ilk sayfayı, biricik sevgilisinin el yazısını incelemeye koyuldu.

1

Neden daha önce günlük tutmadım bilmiyorum. Belki de içten gelmemişti.

Ama sen, sen Kim Seok Jin, bana her şeyi içten kılmıştın.

Bu daha önce hiç yapmayacağım bir şeyi yaptırmanı açıklıyor.

Ve belki de Kim Seok Jin, belki de bana ilk defa hayatın güzel olduğunu göstermiştin.

Hayattan nefret ederken bile, sırf okulda seni görebilmek için, sırf beni fark edebilmen için hayata tutunmuştum resmen.