Kaç gündür bloğuma bir şey yazmıyorum. Hatta bazen ara öğünlerimi de yapmıyorum ,aklıma gelmiyor artık. Size ailem öldükten sonraki 3 ayımı anlatayım:
neredeyse hiç yataktan çıkmadım hem de hiç ,babaannem bu duruma ne kadar üzülse de elinden gelen bir şey olmadığını da biliyordu bu yüzden bana hiç dokunmadı .
1 ay boyunca hep böyleydim . 2'nci ay ise biraz daha normaldim. Artık sabahları kalkıyordum ama çok bir şey yemiyordum. Babaannem" evde baskül var mı" diye sormuştu. Bende "var" demiştim sonra basküle çıkmamı istedi ,ne kadar isteksiz de olsam da onu kırmamak için çıktım .İlk kilom 64'tü. Şimdi ise 53 olmuştum. Babaannem bana bön bön bakıyordu ve ardından şöyle dedi "kızım sen 11 kilo eksilmişsin hiiii! Nasıl bu kadar zayıflarsın sen? Deniz itiraz istemiyorum, ne verirsem hepsini yiyeceksin bak!"
-Offff ,tamam babaanne .
Bana o gün en az 5 kilo aldırmıştır kesin hatta o gün az kalsın kusacaktım.
3. ay artık tamamen normalleşmiştim. Sabahları koşuya çıkıyordum.
Dengeli besleniyordum ,alışveriş yapmaya çıkıyordum ve hatta arkadaş bile edinmiştim.
Evet... Selin ve Ceylin adında iki tane kankam olmuştu bile .
İlk olarak Ceylin'den başlayayım. Kumral, uzun boylu ve gerçekten çok cana yakın ve çokta güzel biri ayrıca çokta yardımsever.
Ve Selin. Sarışın, uzun boylu, biraz zengin ama hiç parasıyla hava atmaz, çok tatlı ve güzel biri.
Artık okula başlamam gerektiğini düşünüyordum.
Şuan şimdiki zamandayız...:) Ve bugün okula başlayacağım .
Lise olarak kankalarımın olduğu yere gideceğim. En azından ikisi de aynı lisede, yoksa hangisinin yanına gidecektim?
Daha demin uyandım. Babaannem yine döktürmüş. Ben hemen giyineyim yoksa ilk günden okula geç kalacağım.
Saçımı derli toplu topladım. En iyisi at kuyruğu. Üstüme beyaz bir gömlek , altıma ise siyah kot pantolon. Saate bakıyım dedim neeeee?! saat 8:10 ve benim dersim saaat 8:30 da başlayacak.
Odamdan bir hışımla çıktım. Babaannem bile korktu.:)
Masadan iki tane poğaça aldım ve hemen evden çıktım. Deli gibi koşuyorum.
Tam otobüs gidiyordu ki son dakikada durdurdum.
İçeride Ceylin ve Selin içerideydi. Ceylin şöyle dedi:
-Kanka korkuttun bizi ,ilk günden geç mi kalıyor yoksa dedik.
-bende sizin kadar korktum kızlar...
-Eeee, heyecanlı mısın?
-Hem de nasıl.
-Yok ya o kadar da heyecanlanmana gerek yok, aslında bende biraz heyecanlıyım son sınıfın ilk günü olduğu için ama boş ver ya.
-Kızlar bende biraz heyecanlıyım bakalım aynı sınıfta mıyız? dedi Selin ve okula varana kadar kimse konuşmadı.
Okula varınca tam içeriye giriyorduk ki hep bir ağızdan "OHA" dedik...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüyadaysam Uyandır
Ficção AdolescenteBen Deniz. Her şey ben ergenlik çağındayken annemin ve babamın trajedik bir şekilde trafik kazasında ölümüyle başladı. O an, o dakika ve o saniyeden sonra benim hayatım tamamiyle değişti ve bir daha da eskisi gibi olmadı. Yeri geldi bu değişimimin i...
