Love Takes Time!

Chapter 26

Farrah Leigh Tyler's POV

Nagising ako ng maaga dahil tumawag agad sakin si manok! Ang aga aga nambubulabog! Sasabihin lang naman pala na magingat ako at hihintayin niya ako sa labas ng school psh. So that's it. I don't know anything about Daniel yet, I don't know where he is and what happened to him last night. I wanted to call him but I promised to stay away from him. I know it is not easy for me to forget him because he is my half brother, but this is the right thing to do so that we will not be hurt.

Hays nakaayos na nga pala ako. Inagahan ko talaga kasi ayaw kong makausap si Mommy at Daddy. Hindi ko pa kayang kausapin sila. Patong patong na yung problema ko. Pero kailangan kong magpakatatag. I'm Farrah Leigh Tyler! Hindi uso sakin ang magpatalo sa mga problema psh. Tsk aalis na ako bago pa magising sila Mommy.

Blaine Charles David Xerxes's POV

So ayun na nga kanina pa ako dito at wala padin si Leigh! Nasaan na ba ang bruhang yon?! Ang aga aga ko pumasok para maunahan namin si Joyce. Hmm btw kung nagtataka kayo bakit ko nalaman na si Joyce yun? Psh magaling kasi ako! Sinusundan ko lagi siya. Ganito kasi yun. Natatandaan niyo ba nung may nagpaputok ng baril sa school? And sakto may binigay samin si Leigh na copy nung cctv. Palagi kong pinapanood yung video hanggang sa may napansin ako sa nagpaputok ng baril. Hindi masyadong nakatakip yung katawan niya. And i saw her bracelet. Sobrang tagal kong hinanap kung sino ang may ganung bracelet. Then after kong maghanap hanap bigla kong nakabungguan si Joyce sa mall. And i was shocked that time. Kasi nalaglag niya yung bracelet niya at kamukhang kamukha nung nasa video. And that's it si Joyce ang may pakana ng pagputok ng baril. At alam niyo din ba kung bakit ko nalaman na siya yung may pakana sa pagpatay sa 5 students. It's just because of Cassie. Sinabi niya sa akin ang lahat. Nakita niya din daw na may bracelet yung babae kahit hindi niya nakita yung mukha. Pinakita ko sa kanya yung bracelet at tama ako. Si Joyce ang may pakana ng lahat. Ang malaking katanungan sa utak ko ngayon ay bakit niya ginagawa ang lahat ng ito? For what?

"Harvey!" may tumawag sa akin. And i know her voice. She's Leigh

"Oh c'mon Leigh! Anong oras na? Pinaghintay mo ako ng 1 hour!" inis na sabi ko sa kanya

"I'm sorry! Traffic e hihi" pagpapacute niya. Shit?! Bakit ang cute niya?

"Hays let's go! Habang wala pa si Joyce. Maaga pa naman" naglakad agad ako para hindi kona makita kung gaano siya ka cute psh.

"Harvey wait!" sigaw ni Leigh habang tumatakbo kaya naabutan niya ako. "Bakit ang bilis mo!?" galit nanaman niyang tanong. Pinaglihi yata ito sa sama ng loob psh

"Kailangan natin bilisan baka dumating na si joyce" pagpapalusot ko at mukhang naniwala naman siya kasi hindi na siya nagsalita. Habang lumalakad kami papunta sa isang room na si Leigh lang ang nakakaalam, ayun yung puno ng cctv psh. Dun kami pupunta para abangan si Joyce.

"Are you na si Joyce ang may pakana ng lahat?" tanong niya bago kami makapasok sa private room niya

"I'm really sure na siya yun" sabi ko.

"Let's see" sabi niya habang may kung ano ano ang pinipindot sa mga tv. She's smart. Alam na alam niya ang mga dapat gawin. Pagkapindot niya sa isang button ay nagulat ako kasi buong school ay nakikita niya dito.

"H-how?" hindi ko makapaniwalang tanong sa kan'ya.

"Psh maya kona ipapaliwanag. So ayan makikita na natin kung si Joyce ba talaga ang may pakana ng lahat." sabi niya kaya napatingin ako sa mga tv na nasa harap ko. Binigay ko yung copy ng bracelet sa kan'ya, pina print ko psh.

"That's the picture of her bracelet" sabi ko sa kan'ya

"Good. So ngayon hintayin na lang natin siya"  habang hinihintay namin si Joyce ay may tumaway sa kanya.

"Ahmm hello? Who's this?" sagot niya sa tumawag. Naging seryoso yung mukha niya kaya gusto ko sana siyang tanungin kung bakit pero bigla nalang siya napatulala. "Is that true!?" bigla niyang sigaw kaya nagulat ako.

Farrah Leigh Tyler's POV

Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko dahil sa sinabi nung tumawag sakin.

"Hey leigh are you okay?" nakalimutan kong nasa tabi ko pala si Blaine.

"I'm sorry. Pero kailangan kong umalis" sabi ko sa kanya at agad agad na umalis pero pinigilan niya ako.

"Ano bang nangyayari? Sino ba yung kausap mo?" tanong niya. Wala akong magagawa kundi sabihin dahil alam kong mamimilit lang siya.

"Si Doc. Kristine"

"Oh anong sabi niya?" tanong niya. Hindi na ako mapakali, gustong gusto ko ng umalis!

"Si Daniel. Naaksidente siya! Kaya i need to go para puntahan siya." sabi ko sa kanya. Tsaka umalis at iniwan siya.

Author's Note: Hi? Sorry kung ngayon lang ako nagupdate. I'm so busy. Nagaaral po ako kaya hindi ako masyadong nakakapagsulat. Thank you for supporting me! Thank you sa pagbabasa ng story ko❤