Salona indiğim de kahvaltı çoktan hazırdı. çok fazla bısey yiyemedim rengim bembeyaz olmustu. babam bile fark etmıştı. ne olduğunu sorduğun da yok bişey deyip direk odama çıktım. bunu onlara anlatamazdım. Beni şizofren , deli sanarlardı. herşeyin saçmalık olduğunu düşünüp kitap okumaya basladım. Ama bir türlü konsantre olamıyordum. Herşeyi bırakıp düşünmeye başladım ama bunlara hiçbir çıkar bulamıyordum. Cama doğru gidip dısarıyı izlemeye basladım. artık etrafa bakma zamanıydı. ağaçlar korkutucuydu , mezarlık , karanlık.. Babamın bulduğu ev anca bu kadar olurdu. Üstümü sıkıca giyip dısarı cıkmaya karar verdim. babam evde yoktu. o kadın da kendi odasında bıseyler yapıyordu sanırım. yanına gidip dışarı çıkacağımı haber vermeliydim. Kapısını çalmadan açmıştım farkında olmadan. Bana "çık dışarı" diye bağırdığın da çok korkup hemen kapayı kapattım. ne yapıyordu bu kadar önemli ki görmemi istemedi? Her neyse ceketimi , atkımı , beremi giyip dışarı çıktım. Çok fazla rüzgar vardı ve ağaç yapraklarının sesi çok korkunç çıkıyordu. Evin arkasına doğru yürüdüğüm de mezarlığın önünde..
