MUHTAÇ

§5§

''Aryaaa!''

Yumurtanın yere düşmesiyle Barlas'a küfrettim.

'' Ne var Barlas!''

Kahkaha sesi geldi.

'' Daha demin sildiğin cama kuş pisledi. Gitde sil!''

Halen gülme sesi gelirken elime bir bardak alıp kanepede oturan Barlas'a attım.

'' Temizlenmesini istiyorsan, git dilinle temizle şerefsiz! Ne bokuma bana yemek yaptırıyorsan! Bunu sen yiyeceksin! Yumurta yere düştü ve elimle toplayıp içine attım. Gelde ye!''

Kusma hareketi yaptı.

'' Diline acı biber sürerim küfretme Arya?''

Histerik bir kahkaha attım.

'' Neden? Kızlar küfredemez mi?''

Gülümsedi.

'' O kadar masumsun ki... Etmez tabii. Edenleri boşver, ama etmez. Annelerin verdiği terbiyeye göre etmezler ''

Gözüm birden bire doldu.

'' Annem olsaydı ben böyle olmayacaktım değil mi?''

Ayağa kalktı.

'' Boşver Arya. Sen ... Sen çok güzel ve tatlı bir kızsın. Anneye ihtiyacın yok senin.''

Gözüm ilk defa bu kadar doluyordu. Barlas'ın yanında hiç ağlamamıştım. Tamam bir keresinde o kadının cüzdanını çaldığım zaman, hıçkırmıştım ama ağlamamıştım. 

Ve ben ilk defa birinin yanında ağlamay başlayacaktım...

'' Her kızın anneye ihtiyacı vardır Barlas. Bende isterdim ailem olsun. Hırsızlık yapmayayım. Ailemin yanına geleyim, prenses desinler... Annem bana terlik fırlatsın...''

Barlas elini yumruk yaptığında yanağımdan bir damla yaş düştü.

'' Ben onları çok özlüyorum. Kim ve nerede olduklarını bilmesemde... Benim hep hayalimdi. Annem bana sıkıca sarılsın, babam beni çok sevsin... Ama yoklar, bu kapkaranlık yerde yapayanlızım''

Ağlamaya başladığımda Barlas bana sarıldı.

'' Biliyor musun? Küçükken karanlıktan korkardım. Bir keresinde bir hata yapmıştım. Uralın babası beni bir depoya kilitlemişti. Karanlık bir yere... Ben orada annemi düşledim işte... O karanlıkda gelip saçımı okşasın istedim... Beni çok sevsin istedim... Babam beni o tokat atıp beni dövenlerden korusun istedim. Üzerimde sigara södüren adama yumruk atsın istedim... Ama olmadı ... ''

Barlas dahada sıktı bedenimi. Sıkıca sarıldı bana.

Saçıma öpücük kondurdu.

'' Artık ben yanındayım. Tamam mı? Senin çektiğin tüm çilenin intikamını ben alacağım tamam mı? Gerekirse annenide bulmaya çalışırız tamam mı? Yeterki ağlama Arya. Yeterki ağlama..''

Ben hıçkırıklara boğulurken Barlas kollarını çekti. Yüzümü iki elinin arasına alıp, gülümsedi. Gözyaşlarımı silip tekrardan saarıldı.

' Eğer annen olmamı istiyorsan, şu yemekleri yap yoksa terlik yiyeceksin. Baban olmamı istiyorsanda evde kalacaksın kızım. Ev işlerini yapmayı öğren.''

Kıkırdadığımda güldü.

'' Barlas olmamı istiyorsan da, gel seninle mağazaya gidelim. Üzerine güzel şeyler alalım. Tamam mı?''

Ses vermeyince kollarını üzerimden çekti. Yüzüme baktı.

'' Kim olmamı istiyorsun?''

Gülümsedim.