BLOODFEUD 1

Kabanata 30

Kabanata 30

"Hindi mo 'ko kailangan tutukan ng baril," malamig na untag ko. "Kusa akong sasama sayo, Hattie."

Dumiretso ako ng tayo habang iniinda ang sakit ng naramdaman sa likod. Nanlaki ang mata niya at takang napatingin sa 'kin.

She got the gun again. She's holding it while shivering and with those dagger eyes.

"You should be angry!" Hattie exclaimed. "I'm your friend, but..."

"Bakit ako magagalit?" I smiled at bit. "Gaya ng sabi mo, kaibigan kita. Kaya bakit?"

Kilala ko siya. Kilalang-kilala

Dismayado siyang umiling sa akin. Napalingon ako ulit sa likod at nakita si Primo na may hawak ding baril.

Mukhang iyon ang inihampas niya sa akin kanina. Pero kulang... ni hindi man lang ako nawalan ng malay.

May mali sa lahat.

At kailangan ko 'yon alamin. Kailangan ko maging kalmado.

I will surely punch Primo later.

"Follow me," Hattie said, still holding the gun and pointing it towards me.

Dumiretso kami sa isang itim na van. Malapit lang doon sa apartment na pinuntahan namin ni Primo.

I looked at them calmly.

Nasa unahan ko at alerto si Hattie habang si Primo naman ang nakabantay sa likod.

Bago ako makapasok sa loob ng van, naramdaman ko ang panyo na itinakip sa mga mata ko. Hinayaan ko lang sila na gawin 'yon.

Gusto kong makilala kung sino ang puno't dulo nito. Sigurado akong hindi sila. Paniniwalaan ko pa rin 'yon. Kahit na halos kaharapin ko ang kamatayan sa nakatutok na mga baril nila.

Still trusting them despite of being held at gunpoint. I never thought that I would be this stupid.

"Turn to left, Primo," utos ni Hattie sa mariin na tono.

Sandali akong napaisip sa kanilang dalawa.

"Are you two together?" I blurt out.

"You heard me earlier, Leuxia," Primo said in a monotone.

Stupid.

"Sobra ka bang nasaktan kaya mo ginagawa ito?" natatawang tanong.

I smirked, but the humor isn't visible.

He didn't answer. Even Hattie, she's silent.

Nitong mga nakaraang araw, si Terviel ang kasama niya. Kaya paanong ganito? Lahat magulo.

"Hattie," I caller her. "Alam ba ni Terviel 'to? Kasali ba siya sa laro niyo?"

"No," she almost whispered it.

"How come?"

"I just used him..."

They remained silent for the whole trip. Almost 15 minutes only and I felt the car stopped.

Dinig ko ang marahas na pagbukas ng pinto kaya kumilos na ako.

"Baka nasundan kayo nila Trevan?"

I smirked when I heard the familiar voice.

"Pati ikaw, Krade?" natatawang tanong ko.

"You can still laugh with this situation?" Krade chuckled. "How superior of us catching you. Great."

"We should go inside," Hattie said in a monotone.

"Pasok na natin, baka may makakita pa."

Ramdam ko ang kamay na nakahawak sa magkabilang braso ko. Mukhang hindi talaga nila ako hahayaang makawala.