Kraina Kazomod

Kamień

Wiz. Sandra jest coś czego Ci nie powiedziałem. Powidził to tak jak byśmy zaraz mieli zginąć.
Wiz.Powiem Ci wszystko ale teraz musimy uciekać. Po tych słowach wiz szybko spakował swoje żeczy i zmienił się w jaszczurkę. Wzięłam go na rękę i uciekliśmy. Odbiegłam trochę od jaskini i ukryłam się za krzakiem. Chwilę po tym pod jaskinią ktoś albo coś stało. Miało długie czarne włosy i oczy, jej skura była niebieska.

S. Wiz kto.... Co to było?
Wiz. ... To był księżycowy demon.
S. Czego on od nas chciał?
Wiz. Najpewniej chciał mnie zabić.

Przeszliśmy jeszcze kawałek i znaleźliśmy się na polanie którą dobrze znałam. Kiedy wędrowałam po lesie często tu chodziłam. Przy polanie płynoł mały strumyk. Wiz wysłał mnie żebym poszła po wodę do strumienie. W trakcie napełniania termosu zauważyłam na dnie strumyka fioletowy kamień w kształcie pół księżyca. Odłożyłam termos i sięgnęłam po kamień, kiedy go dotknęłam zaczoł bić jasny blaskiem. Włożyałm kamień do mojej torby i postanowiłam nic nie mówić o tym wizowi. Kamień Po włożeniu do torby dalej się świecił lecz był to ledwie zauważalny blask.
Podniosłam termos i odałam go wizowi. Zauważyła, że na skraju lasu stoi ten sam demon co przy jaskini. Wycelował do wiza z dmuchawki nie zdążyłam ostrzec wiza. Wiz upadł na ziemię, najprawdopodobniej dostał strzałką z trucizną.
Wiz. Sandra uciekaj...
Powiedział resztką sił wiz,po czym stracił przytomność. Stałam jak w murowana. Zauważyłam przy pasku wiza mały sztylet. Wyjęłam sztylet wiedziałam, że nie mam szans z demonem. Ale nie mogłam zostawić wiza na pastwę losu. Stałam pomiędzy wizem a demonem i nagle poczułam...
A ja coś czuję że to koniec rozdziału
Papa.