Under the Moonlight | Daddy Issues

•10•

  Savaş'a çok kırılmıştım. Ona gerçekten ihtiyacım vardı ve konuşmak istemiştim ancak takmamıştı. 'Neyse ben uyuyorum, iyi geceler.' diye mesaj atmak için sohbetimize girdiğimde aniden gelen mesajla kalbim yerinden çıkacak gibi atmaya başladı. Bu adam hakkında hızlı mı karar veriyordum?

Kimden: Savaş

Mesaj: Aşağıdayım.

--------------------------------

  "Üşürsen camı kapatabilirsin."

  Başımı sağa sola, olumsuz anlamda salladım ve gözlerimi üzerinden çektim. Üşümüyordum, hatta sıcak basmıştı bile diyebilirdim. Üzerimdeki ince pijamaya rağmen... Evet, pijama. Savaş mesaj attığında elim ayağıma dolanmış ona kıyafetimin uygun olmadığını, üstümü değişmem gerektiğini ancak üstümü değişip aşağıda biriyle karşılaşırsam bir yere gittiğimi anlayabileceklerine dair bir sürü şey zırvalamıştım. Tüm söylediklerime karşı cevabı 'Pijamalarınla gel.' olmuştu. Eh, el mahkûm sessizce anahtarlarımı alıp minik minik adımlarla evden çıkmıştım. Odamın kapısını da sessizce kilitlemeyi unutmamıştım tabii.

  Kurabiye desenli pijamamın altındaki spor ayakkabımla Savaş'ın arabasının direkt önüne çıktığımda aracın farlarının yanmamasına rağmen Savaş'ın ilk tepkisini görememiş ve arabaya binmiştim. Beni muzip bir gülümsemeyle süzmüş ve "Hoş geldin." demişti. Cevabımdan sonra kurduğu ilk cümle ise buydu işte, üşürsen camı kapatabilirsin.

  Rüzgar gecenin serinliğinde tatlı tatlı eserken arabanın durduğunu fark edip gözlerimi açtım. Camdan dışarıya bakarken daha nerede olduğumuzu anlayamadan Savaş'ın "Geldik." demesiyle kafamı ona çevirdim ve emniyet kemerini çözerken onu izledim. Anahtarı hırkasının cebine koyarken onu ilk defa bu kadar sportif gördüğümü fark ettim. Arabaya ilk bindiğimde muhtemelen karanlıkta olduğumuzdan, sonrasında da yüzünü izlemekten fark edememiştim. Bayağı iyi görünüyordu. İçinde siyah tişört, üzerinde füme rengi hırkası onun altında da siyah kot pantolonu vardı. Saçları hafif dağılmıştı ve bu hâli onu aşırı çekici gösteriyordu. İçimde kıpır kıpır eden bir şeyler vardı ve tek sebebi Savaş'ın bu hâliydi. Bu adamı yeryüzünde reddedebilecek tek bir kadın dahi olduğunu düşünmüyordum. Çirkin değildim elbette ancak onun yanında küçük durmak, yetersiz görünmek istemiyordum.

  Gözlerim, başka bir yere bakması mümkün değilmişçesine Savaş'a kitlenmiş her hareketini ezberlememe yardımcı olurken Savaş aniden bana dönüp "Hadi inelim." dedi. Arabadan inmeden nereye geldiğimizi sordum ancak bana cevap vermedi.

İndikten sonra pijamamın belini düzeltip Savaş'ın yanına adımladım. Yanında durduğumda belime hafifçe dokunarak beni karşısında bulunduğumuz kafeye doğru yönlendirdi. Temasıyla kalbim hızlanırken kafenin içerisine girdik.

Kafenin içerisi de dışarısı gibi sıcak bir havaya sahipti. Kapıyı açınca hareket eden tahta figürler içerideki insanların kahkahalarıyla karışıyordu. Duvarlar somon rengine boyanmıştı. Işıklandırmalar beyazdı ve sarı LED lambalar ile canlandırılmışlardı. Her masanın üzerinde bir kavanoz, bir kaktüs ve peçetelik vardı. Masaların rengi de somona yakın sandalyelerinki ise beyazdı. İçeri girer girmez burnuma harika bir kurabiye kokusu dolmuştu ya da pijamalarım benimle dalga geçiyorlardı.

Yeniden belimden tutulduğumu hissettiğimde heyecanım arttı ve ellerimi nereye koyacağımı bilemedim. Ani bir hareketle elimi sol koluna koydum ve göz ucuyla tepkisine baktım. Bana bakmasa da hafifçe gülümsemişti ve ben bunu görmüştüm. Hoşuna gitmişti!

Savaş centilmen bir erkek olarak sandalyemi çekip oturmam için geri çekildi ve kendi sandalyesini de çekerek oturdu. Pijamam yüzünden tüm bakışların sürekli üzerimde olacağını düşünsem de sadece ilk girdiğimizde 2-3 kişinin, kısa süreli, bakışına maruz kalmış ardından da tekrar üzerimde hissetmemiştim. Herkes kendi hâlindeydi, birbirleriyle sohbet ediyor, kibarca gülümsüyorlardı. Savaş, mükemmel olmasının yanında mükemmel zevklere sahipti ve sadece oturmak için seçtiği mekan bile kalitesini yansıtıyordu. Ah zavallı ben, bu adama aşık olmaktan başka bir seçeneğim hiç yoktu ki.