The Night When He Changed (Valdemora Series #4)

Chapter 19

My days went back to normal after what had happened. Nagsink-in na lahat sa akin na ganon nga. I am not begging for his attention for some time because I know,he has his priorities.

Kuntento na akong minsang pumupunta sa bahay nila para tulungan si Mama. Kahit na hindi niya gustong nagpapakahirap rin ako ay hindi ako pumayag.

I wanted to help as much as possible. Marami naman akong oras kaya imbes na tumunganga,tinulungan ko si Mama.

Si ma'am Felicite,iyong nanay niya ay wala rito kaya malaya akong nakakagawa ng mga gawain na hindi nakikita ang masama niyang tingin sa akin.

It is not a problem to me but everytime I see her doing that,I feel like I am not welcome here though she doesn't own this house.

Kasalukuyan akong naglilinis ng pool nang marinig ang mahinang pagtikhim na nagmumula sa likuran ko. I halted,only to see Cedrick crossing his arms while looking at me with all his smiles.

Bukod sa amin,wala nang ibang taong narito. We are free to do the works. Iyon nga lang,ang gusto ni Cedrick ay huwag kaming magpagod. That won't do to us.

He closed the distance between us. Nakatingin lamang ako sa kanya habang pinagmamasdan ang kanyang matang kumikislap.

"I told you,you can't work for now."

"Kaya ko naman. Hindi naman ako baldado para hindi magtrabaho. I have no school stuffs to do. Masipag ka naman kasing tumulong."

"Then I can help you work here."

Napailing ako ng ilang beses. I know that he's helpful but not with these kind of things. Siya ang amo kaya dapat siya ang mag-utos sa amin.

"Hindi na. Kaya ko naman. Makuntento ka na lang na nagtatrabaho kami."

He sighed. Kahit anong sabihin niya,hindi naman ako papayag na hindi magtrabaho. I am here not for him,but for all the available works.

"What can I do? Hindi naman yata ako mananalo sa girlfriend ko," I bit my lip by hearing that.

Girlfriend niya. Nakakatuwang pakinggan lalo na kung nagmumula mismo sa kanya. Feels like I am floating. Na parang kahit salita lang iyon ay nagagawang dalhin ako sa ulap.

"But please,take some foods first. I prepared some snacks for you."

"Ganon ba? Sandali,tawagin ko lang si Mama."

"Nah. She already ate. Pinaalam na kita."

Natigagal ako. Huwag niyang sabihing aalis kami para magmeryenda lang?

"Saan ba?" he smirked when he heard my question.

"Sa kwarto ko."

Before I could react,he held my wrist and began walking up to his room. I cannot talk because he is in a hurry.

Nang makarating sa kwarto niya ay naroon ang sinasabi niyang meryenda. Two pieces of cake,juice and bread. Nakaset-up ang kanyang table at nakalagay iyon sa bandang bintana niya kung saan natatanaw ang labas.

Siya na ang nagpresintang humila ng upuan saka ako pinaupo. My forehead creased upon seeing the arrangement.

Meryenda lang naman pero bakit sobrang enggrande ng selebrasyon? Ngayon ba ang birthday niya? Sa pagkakaalam ko,hindi naman.

He sat in front of me. Nagtataka pa rin ang itsura ko sa ginawa niyang pakulo. The sun is setting so it serves as our light. Hindi nakakapaso ang init at tila perpektong-perpekto iyon sa aming pwesto ngayon.