အစက ကျနော် တပတ်လောက်မှပြန်မယ်လို့ပြောထားပေးမယ့်..ကလေးရဲ့ကျန်းမားရေးကြောင့်..တပတ်ကျော်သွားခဲ့သည်...
ဒီနေ့ပြန်တော့မှာကြောင့်..ကလေးရဲ့မားဆီကိုသွားပီ ကန့်တောလိုက်တယ်...
"သား..မားပြောထားတာမမေ့နဲ့နော်"
"မား..သားမေမ့ပါဘူး လက်ထပ်ပီကတည်က ဒါကိုဘဲမှာနေတော့တာ"
"မှာရမှာပေါ့..သားက အဆိုးလေလေး..သားကိုကြီးက အလုပ်တဖက်နဲ့ သားဆိုးသမျှကိုခံနေရတာ မဟုတ်သေးဘူးလေး"
"မားကလဲ သားမဆိုးတော့ပါဘူး"
သားအမိနှစ် စကားများနေကြတာကိုကြည့်ပီ ရိပေါ်ပြုံးလိုက်သည်..
"သားရိပေါ်"
"ဟုတ်မား"
"ကျန့်ကျန့်က ပြောရခက်ရင်း...ရိုက်သား ကြားလာ....အလျော့ပေးမနေနဲ့"
ရိပေါ်ပြုံးလိုက်ပီ ကျန့်ကျန့်လဲ နှုတ်ခမ်းလေးဆူလိုက်ကာ.
"မား..ကိုယ့်သားကို အာ့လောက်တောင်ချစ်ရတာလာ..မားနဲ့စကားမပြောတော့ဘူးဟွန့် "
နှုတ်ခမ်းဆူဆူနဲ့ ရှောင်းမားကိုနမ်းလိုက်ပီ..ဆူပုတ်ကာထွက်သွားတော့သည်..
ရိပေါ်နဲ့ ရှောင်မားလဲ ရှောင်းကျန့်ရဲ့ ကလေးဆန်းတဲ့လုပ်ရပ်ကိုကြည့်ကာ..ပြုံးလိုက်မိတယ်..
"မား..လေယာဉ်ထွက်ချိန်နီးပီဆိုတော့..ကျနော်ကိုခွင့်ပြုပါအုံး"
"အေးအေးသား..နောက်ကျနေအုံးမယ် ဂရုစိုက်ကြအုံးနော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
ရိပေါ်လဲထွက်သွားတော့သည်..
လေယာဉ်ပေါ်တက်ပီ...
"ကလေး..ကိုကြီးပခုံးမှာအိပ်နေလိုက်..ရောက်ရင် ကိုကြီးခေါ်မယ်နော်"
"ဟုတ်"
စကားနာထောင်တဲ့ကလေးကချက်ချင်း ရိပေါ်ပခုံးထက်မှာ အိပ်ချလိုက်တယ်
နောက်ဆုံးတော့ တရုတ်ပြည်ကိုရောက်ခဲ့ပီ...
"ကလေ..ထတော့ကလေး..ကိုကြီးတို့ ရောက်ပီ"
"ဝါး...ဟင့် ရောက်ပီလာကိုကြီး"
အိပ်ရေးဝတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ ရိပေါ်ကိုမေးလာတာကြောင့်..ရိပေါ်လဲပြုံးလိုက်ပီ..ပါးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်..
ESTÁS LEYENDO
💚🦁ကိုႀကီးရဲ႕အဆိုးေလး🐰❤ 💎(completed)💎
Fanfiction✍🏻 ကိုယ်ပိုင် စိတ်ကူးဖြစ် ရေးသားထားသည် 💌 မုန်းတိုင်းမပါတဲ့ အချိုလေးပါ🤗 ✍🏻 ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ကူးျဖစ္ ေရးသားထားသည္ 💌 မုန္းတိုင္းမပါတဲ့ အခ်ိဳေလးပါ🤗
