ရိပေါ်ထွက်သွားပီ ကျန့်ကျန့်လဲ အားယွမ်းတို့နဲ့အတူ စားစရာတွေးဝယ်ပီ ကျင်းရီ တိုက်ခန်းဆီကို လာခဲ့ကြတယ်..
ကျင်းရီနဲ့ ကျန်းချန်းလဲ ရုပ်ရှင်ရုံးမှာ ကျန်ခဲ့ပီ...
"ခင်ဗျာ ဘာလာလုပ်တာလဲ"
"အော်...ဟိုလေး လမ်းကြုံးလို့"
"လမ်းကြုံးလို့ ဟုတ်လာ..အား ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်နဲ့မဆိုင်ဘူး "
ကျင်းရီထွက်သွားဖို့လုပ်တော့ ကျန်းချန်းလဲ ကျင်းရီ လက်ကိုဆွဲကိုင်လိုက်တော့သည်...
ကျင်းရီလဲ လှမ်းလာပီ..
"ဘာလို့ကျနော်လက်ကိုကိုင်တာလဲ....လွတ်"
"ဟုတ်ပီအကိုလွတ်ပေးရင် ထွက်မသွားရဘူးလို့ကတိပေး"
"ကျနော်က ဘာလို့ ခင်ဗျာနဲ့ ကတိပေးရမှာလဲ"
"နော်လို့...ဟိုလေး ဟိုနေ့က ကိစ္စကို အကို"
ကျန်းချန်းပြောမယ်လုပ်တော့ ကျင်းရီလဲ
"တော်တော့ အာ့ကိစ္စပြန်ပြောရင် ကျနော်တကယ်သွားတော့မယ်"
ကျင်းရီက ကျန်းချန်းကိုင်ထားတဲ့လက်ကို အတင်ပုတ်ချလိုက်တော့သည်
"ဟုတ်ပီ အာ့ကြောင်းတွေးမပြောနဲ့ဆိုလဲ အကိုမပြောတော့ဘူး တခုဘဲ အကိုတို့တွေ သူငယ်ချင်း ဖြစ်လို့ရလာ "
ကျင်းရီလဲ ပြန်ပြောဖို့ကို ခက်ခဲနေသည်..
*သူငယ်ချင်းလုပ်ရင် ကောင်းမလာ သူနဲ့ မပတ်သက်ရင် ကောင်းမလာ.ငါ့ငြင်းလိုက်ရင် ငါ့သူ့အပေါ် မရိုးသာဘူးလို့ သူထင်သွားမှာပေါ့ . အို ငယ်ချင်းဘဲ ငါ့မှာ ငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပိုလာ ယုံပေါ့*
"ကောင်းပီလေး ငယ်ချင်းဆိုလဲ ငယ်ချင်းပေါ့"
ကျန်းချန်းလဲ ချက်ချင်းပျော်ရွှင်သွားကာ...
"အာ့ဆို အိမ်ပြန်ဖို့ အကိုလိုက်ပို့ပေးမယ်"
"ရတယ် မလိုဘူး "
"ဟော...ငယ်ချင်းဆို ဘာလို့ငြင်းတာလဲ"
ကျင်းရီလဲ ကိုပြောခဲ့တဲ့စကားကြောင့်...
VOCÊ ESTÁ LENDO
💚🦁ကိုႀကီးရဲ႕အဆိုးေလး🐰❤ 💎(completed)💎
Fanfic✍🏻 ကိုယ်ပိုင် စိတ်ကူးဖြစ် ရေးသားထားသည် 💌 မုန်းတိုင်းမပါတဲ့ အချိုလေးပါ🤗 ✍🏻 ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ကူးျဖစ္ ေရးသားထားသည္ 💌 မုန္းတိုင္းမပါတဲ့ အခ်ိဳေလးပါ🤗
