Don't touch me..

Chapter six.

We stappen met zijn allen de auto in en mijn vader start de auto. Ik pak mijn mobiel en plug mijn oordopjes erin. Even muziek luisteren, dat kalmeert altijd. Ik zet mijn favoriete liedje op van dit moment ; Cheerleader van Omi. Maar dan de Remix. Want het echte liedje vind ik helemaal niks. 'When i need motivation, my one solution is my queen cause she stay strong yeah yeah.' mompel ik mee. Op het einde van het liedje voel ik me alweer wat beter. Op dit liedje stond ik altijd te dansen met Sanne en David. Oh men, wat mis ik die twee. Ik pak mijn handtas van de grond en ga op zoek naar mijn boek. Boeken zijn echt mijn leven. Sommige haten lezen maar ik voel me vrij als ik lees. Dan voel ik een harde kaft. Yes, gevonden! Met moeite haal ik Divergent uit mijn tas. Geweldig boek, waarschijnlijk al 1000 keer gelezen. Oke, ik overdrijf. Maar sowieso wel 10 keer. Ik begin te lezen. 

'Mam? Ik moet naar de WC. Gaan we nog ergens stoppen?' vraag Melanie. Ik schrik op uit mijn boek. Ik was zo geconcentreerd dat ik eigenlijk niemand meer hoorde. Ik kijk op mijn mobiel. WOW! Het is al 1 uur. 'Over een paar kilometer is er een tankstation en papa moet tanken. Dan kan je vast wel naar de WC.' zegt mijn moeder met een glimlach. Ze word altijd zo vrolijk als we naar Frankrijk gaan. Mijn hele familie by the way. Ik vroeger ook, ik vond het geweldig. Lekker weer, hotte jongens. Geen gezeur, gewoon lekker vakantie vieren. Maar die tijd is voorbij. 

Mijn moeder had gelijk, na een paar kilometer zie ik een tankstation. Mijn vader slaat af en rijdt richting de tankmachines. Melanie stapt uit en ik stap ook maar uit. Ookal hoef ik niet echt naar de WC. 'Welke kant is die WC nou?' vraagt Melanie aan zichzelf. 'Ezel, de bordjes wijzen duidelijk naar het huisje.' zeg ik lachend. Melanie steekt haar tong naar me uit en we lopen samen naar het huisje. In het huisje, soort winkeltje die je soms hebt bij zo'n tankstation is het rustig. 'Mel,heb jij geld bij je?' vraag ik. Melanie knikt. 'Mag ik lenen?' vraag ik met puppyoogjes. Melanie zucht. 'Oke mevrouw hongerlap.' Ze geeft me 5 euro. 'Maar eerst ga je mee naar de WC.' zegt ze. Ooit opgemerkt dat meiden nooit alleen naar de WC gaan? Alleen gaan vind ik zelf ook vreselijk. Dus we lopen richting de WC's die groot worden aangegeven met een bord. 

Als we klaar zijn met plassen etc was ik mijn tanden. 'Ik ga alvast naar de auto, tot zo!' zegt Melanie. Ik knik en loop richting de snoep afdeling. Please, laat ze oreo's hebben. Yes, daar staan ze! Ik pak een pak en pak voor Joyce en Melanie wat biggetjes. 'Kijk is wie we daar hebben! Annabel  Dubios. Wat leuk jou te zien!' hoor ik van achter. Ik draai me om en zie de ouders van Jessy staan. En daarachter staat Jessy. 'JESSY!' roep ik en ik omhels haar. Jessy omhelst mij ook lachend. 'Dat is lang geleden gek! Ga je ook weer naar de zelfde camping?' vraagt Jessy. Ik knik en we lachen samen. 'Yes! Nou dan zien we je straks weer. Doei Anna!' roept Jessy en ze loopt samen weg met haar ouders. Ik reken af bij de kassa en loop weer terug naar de auto. 

'We zijn er!' roept Melanie in me oor. Ik schrik wakker. Oh, ik was in slaap gevallen? Oke. Ik zie de camping voor me neus. 'Camping Gorges Du Verdon.' Makkelijkste naam ook. Het is een camping. En het gebied waar we zijn is Gorges Du Verdon. Suprise. Dit is wel een prachtig gebied. Blauwe meren, mooie bergen. Super mooi. Ik ging vroeger soms vroeg op om het te tekenen. Misschien doe ik dat nu ook wel weer. We rijden de camping op en we stappen uit. Mijn moeder pakt Joyce uit de auto. 'Gaan jullie maar de camping overlopen. We appen wel welk huisje we zitten.' zegt mijn moeder en ze loopt hand in hand met me vader en Joyce op haar arm naar de receptie. We lopen de camping over. Het is geen grote camping, een klein zwembadje maar wel een plek om samen te komen binnen. Of een kampvuur plaats. Mijn mobiel gaat af en ik zie dat mijn moeder heeft geappt waar we zitten. Ik loop er alvast naar toe. Melanie wil nog even lopen. Onderweg naar het huisje zie ik allemaal bekenden. Ik zwaai ze gedag.

Het huisje is prachtig zoals altijd. Ik zie mijn vader met de koffers lopen. Wij mogen nooit helpen, hij hebben vakantie. Hij niet. Nouja, dat zegt hij. Niet mijn woorden. Ik loop standaard naar boven naar mijn kamer. Het is eigenlijk een huisje voor 6. Beneden keuken, woonkamer, slaapkamer ouders, slaapkamer baby en badkamer. En boven 3 andere slaapkamers met 2 kamer met 2 persoonsbedden. En 1 kamer met 1 persoonsbed. Ook zit er boven nog een badkamer met een sauna er bij in. Als mijn vader mijn koffers boven heeft gebracht pak ik alles uit en hang het in de kast. Dan pak ik mijn bikini en kleed me om. 'Pap! Mam! Ik ga zwemmen.' roep ik naar beneden. 'Is goed lieverd, om 6 uur graag bij terras wezen. Daar eten we wat.' Ik pak mijn strandtas en gooi er een handdoek in, een tijdschrift, zonnebrand, zonnenbril en mijn mobiel met oortjes eraan. Ik kijk nog even snel op de klok. 3 uur geeft hij aan. Genoeg tijd om te zwemmen. Ik trek nog snel een los jurkje aan en begin naar het zwembad te lopen.