Submissive [Completed]

32

ROSIANNA

Gabi na nang mapag pasyahan kong tumambay muna sa likod ng Mansion ni blackwell, puro kuliglig lang ang naririnig ko sa kapaligiran, malamig din ang hangin kaya halos yakapin kona ang sarili ko.

"What are you doing here?" Gulat akong lumingon sa nag salita, My eyes widened when I saw blackwell.

"Bakit umuwi kana?! Akala ko hindi ka uuwi ngayon?" Kunot noo kong tanong sakanya.

He shrugged, "Let's go inside first, we received a warning, you're not safe going outside the Mansion." He said and grab my arm.

Natigilan kaming dalawa ng biglang may putok ng baril sa labas ng Villa.

Nanlaki ang mata ko nang tumingin kay blackwell.

"Ano iyon?!" Tanong ko sakanya.

"Let's get out of here!" Hinila niya ako sa kamay at mabilis na tumakbo, dumeretso kami sa parking lot at sumakay sa Porsche.

Mahigpit ang kapit ko kay blackwell habang nakayuko dahil sunod sunod na ang mga kotseng humahabol samin sa gitna ng dilim, bakit ngayon pa nila kami hinabol? kung kelan gabing gabi na!

Wala akong idea kung sino ang mga humahabol samin ngayon, pero hula ko ay isa ito sa mga kaaway ni blackwell, malaking tao siya, pinakamayaman. kaya malamang ay madaming naghahangad ng yaman niya, madami siyang kaaway.

Napapiksi ako ng marinig ang malakas na pagsabog, nanlaki ang mata ko at akmang itataas ang ulo pero mabilis akong pinigilan ni blackwell.

"Yumuko kalang, baka tamaan ka ng bala," sabi niya ng may diin, napalunok ako at sinunod siya.

Mas mabilis ang takbo ni blackwell kaya naunahan namin ang mga humahabol, tantya ko ay nasa limang itim na kotseng iyon, at lahat sila ay nagpapaulan ng bala, hindi ko alam kung bullet proof ba itong kotse ni blackwell o magaling lang talaga siyang umiwas.

Tiningnan ko si blackwell, he gritted his teeth.

Nakagat ko ang ibabang labi ko.

"I promise I will keep you safe." mahinang bulong niya at mas diniin pa ang tapak sa gas hanggang sa nilamon na kami ng dilim sa kalsada, hindi nagtagal ay tahimik nadin ang paligid, parang nilipad ni blackwell ang kalsada at mabilis niyang naligaw ang mga humahabol, hindi siya tumigil sa pagmamaneho hanggang sa nasa malayo na kami.

Dahan dahan kong tinaas ang ulo ko at nilibot ang paningin sa labas.

"Nasaan tayo?" mahinang tanong ko.

"I don't know, wag mong bubuksan ang pinto, We're not safe yet, I will call for back up." tumango ako at hinayaan siyang lumabas habang may katawagan sa cellphone.

Hindi nagtagal ay muli siyang pumasok at nakangiting tumingin sakin.

"We're safe now, don't worry." nakahinga ako nang maluwag sa narinig.

Pero hindi ako humiwalay ng tingin sakanya, "Sino sila? bakit nila tayo hinahabol?" hindi ko na mapigilang magtanong.

Bumuntong hininga siya, "Much better if you know nothing, wag ka nalang magtanong dahil hindi ko hahayaan na mapahamak ka,"

Natigilan ako at takang tumingin sakanya.

"B-bakit?" bumilis ang tibok ng puso ko.