Tony uzun bir yoldan sonra evine vardı. Ne ara gelmişti? Ne kadardır yürüyordu? Bunun gibi sorular bilinmezliğini koruyan bir kaç şeyden biriydi. Büyük bir zaman diliminin geçtiği kararmaya başlayan havadan anlaşılıyordu.
Evin büyük demir kapısına geldiğinde kameraya doğru baktı, kısa sürede açıldı kapı. "Hoş geldiniz küçük bey. Bay Stark daha eve gelmedi." diye bir robotik ses yankılandı. "Hoş bulduk" dedi o da. "Bay Stark'ı bekleme" diyip gözlerini evine çevirdi. İyisiyle kötüsüyle herşeyi yaşadığı evine.
İlk kez burda yürümüştü, burda konuşmuştu, en büyük kavgasını da burda yapmıştı, en büyük sevincini de burda yaşamıştı... Bunlar gibi daha sayamayacağımız bir sürü şey.
Son kez bakıyordu belki de.
Havlama sesiyle bakışlarını bahçeye çevirdi. Anında bir gülümseme oluştu suratında.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Köpeği onu gördüğü anda koşarak yanına geldi, 3 yaşında tam ona uyan asil bir köpeği vardı. Ay ışığında parlayan bembeyaz, karı andıran tüyleri vardı. Havasına hava katıyordu. Tony Jarvis den sonra kardeş özlemi çekmemeye başlamıştı, artık tek kardeş olduğu aklına bile gelmiyordu.
"Jarvis, oğlum" diyerek Tony de köpeğine koştu. Jarvis bildiğin Tony'nin kucağına zıplayıp boynuna sarıldı, tıpkı insan gibi. Yere sardı Tony'i. Yüzünü yalamaya başladı.
İkisinin arasındaki bağ bir hayvan ve insandan çok daha fazlasıydı. Uzun süre sonra gülümsemesine sebep olmuştu. "Çok özledim seni" diyerek sıkıca sarıldı.
Jarvis sanki dediğini anlamış gibi uzun uzun havaladı ona. Gülüşmeleri sürerken tekrardan robotik ses duyuldu.
"Küçük bey, evin önünde iki tane araba var."
"İçeri al Friday."
Tony emiri verince pes peşe iki araç evin bahçesine giriş yaptı. Jarvis Tony'nin düşen suratını görünce arabalara havaladı, koruma iç güdüsüyle kendini Tony'nin önüne attı.
Tony de üstünü temizleyip yerinden kalktı, ona doğru gelen siyaha adama dik dik bakıyordu.
"Tony Stark" diyip elini uzattı "Adım Nick Fury."
"Herşeye el koymaya geldiniz." dedi Tony. Birinin gerçekleri söylemesi gerekiyordu.
Adam sanki gerçekten üzülüyormuş gibi eğdi kafasını, "Senin için üzgünüm evlat, babandan sonra birde bununla gelmek istemezdim ama bende emir kuluyum."
"Önemli değil. Babamın yaptıklarını bir süre daha çekeceğim anlaşılan."
Beraber eve yürümeye başladılar. "Arabam?" diye sordu Tony, arabası onun için bu hayatta ki en önemli üçüncü şeydi.
