Selamun aleyküm gardaşlarım oajdnakakms
Neyse iyi okumalar 💕
∞
•|1 Ay Sonra|•|4 Ocak|•
"Tony! Kahvaltı hazır."
Peggy'nin bağırmasıyla koşar adım odamdan çıkıp aşağı indim. Mutfaktan gelen nefis yemek kokusu insanın adımlarını istemsizce o tarafa doğru çeviriyordu zaten.
Masaya geçip yerini aldım. "Nick yok mu?" diye sordum. Sabahları hep beraber kahvaltı yapardık. Kısa süreli şok geçirdim olmadığını görünce.
"O bugün erkenden çıktı, bende şimdi çıkıyorum. Önce sana kahvaltı hazırlayayım dedim" İşte ikinci bir şok, Peggy işi olsa bile benimle kahvaltı yapmak için ertelerdi.
"Teşekkür ederim, sen nereye gidiyorsun" dedim şokumu ve moral bozukluğumu gizleyerek.
"Bugün işten çağırdılar oraya gitmeliyim. Sonra da okula kaydını yaptıracağım."
"Sonra görüşürüz o zaman."
"Görüşürüz" diyip kapıya yöneldi "İlaçlarını almayı unutma!" diye de bağırdı çıkmadan önce.
Peggy evden çıktıktan sonra kahvaltımı yapmaya başladım. Her bir lokmamda arşa çıkıyordum sanki. Bu kadın harika yemek yapıyordu!
Güzelce kahvaltımı yaptıktan sonra sıra Jarvis'i doyurmaya gelmişti, mama kabına yemeğini koyduktan sonra televizyonun karşısına geçtim.
"Jarvis sabahtan beri niye kimse aramıyor?" diye sordum yemeğini yerken. Normalde her sabah Natasha ile konuşurduk, onunla konuşmasak bile Steve ile buluşur maça giderdik. Ama bugün kimseden ses çıkmıyordu. Bugün niye herkes uzaklaştı!
"Ben mi arasam acaba?" diye sordum "Bence aramalıyım" diye de cevapladım sorumu.
Telefonumu çıkarıp Natasha'yı aradım.
Bekledim
Bekledim
Bekledim
Ama açılmadı.
Kapatıp tekrar aradım. Ama yine açılmadı, telefon çalıyor sonra da kendiliğinden kapanıyordu. Pes edip Steve'i aradım ama onda da farklı birşey olmadı.
"Unutulduk! Görüyor musun yaptıklarını."
Söylenerek kalktım ayağa, ilaçlarımı içtim.
Herşeyi itiraf ettiğim günün sonrası direk tedaviye başlamıştım. Doktor tanıdık olduğu için tedavime evde devam etmeme izin vermişti, bir merkez de kalmıyordum. Bu zamana kadar çok güzel geldim, bu bir aylık süreçte sadece iki kere kriz yaşadım ama kısa sürede geçmişti. Hergün daha iyi, daha enerjik hissediyordum. Zehirden kurtulunca sanki hayatım bana geri dönmüştü, artık yaşadığımı hissediyordum.
Panik atak krizleri ise yok denilecek derecedeydi sadece o günün akşamı ufak bir kriz geçirmiştim ama Peggy sayesinde hemen atlattım. Sonradan da hiç geçirmedim, huzurlu bir ortam çok iyi gelmişti. Fury ailesi ile olmak gerçekten hayatımda verdiğim en doğru karardı.
Telefonunun çalmasıyla bakışlarını ekrana çevirdim.
"Nata... Natasha" dedim kaşlarımı çatarak. Bu kimdi? Neden benim telefonumda kayıtlıydı?!
Daha fazla sorgulamayıp açtım telefonumu "Alo" dedim, kaşlarım çatık karşıdan ses gelmesini beklemeye başladım.
"Tony, ne yapıyorsun?" diye heyecanla konuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DARK PARADISE {IRONWIDOW}
Novela JuvenilGözlerimi Kapattığım Her An Every time I close my eyes Karanlık bir cennet gibi It's like a dark paradise ✨ |TAMAMLANDI|
