DARK PARADISE {IRONWIDOW}

•𝙍𝙪𝙝•

Merhaba. Bence medyadaki şarkıyı indirin ve aşağıda -belirttim- açın gerçekten güzel oluyor 👌 Tavsiye ederim.

Neyse iyi okumalar...💕

∞

"Bu yaşadığın şey tamamen psikolojinle alakalı Tony, ve maalesef bu hayatın boyunca seninle kalacak birşey."

"Nasıl yani?! Geçici değil mi?" diye sinirle çıkıştı Fury. Doktor istifini bozmadan devam etti.

"Şöyle birşey eğer Tony ilerki zamanlarda çok stres altında, sinirli ve korku içinde olursa bu kendini tekrarlar, herşeyi unutabilir ama eğer huzurlu, stresten uzak bir hayatı olursa bir daha kendini tekrarlarmaz."

Bunları duymak istemiyordu Tony, hayatına bir darbe daha inmişti işte. Neden mutluluğu uzun sürmüyordu? İlla bir sorun çıkacaktı, illa bir aksilik olacaktı. Hasta olmak onun kaderine bulaşmış sinir bozucu birşeydi. Nefret ediyordu hep eksik olmaktan, evrim ise nefret ettiği herşeyi Tony'nin suratına "al bakalım, şimdi ne halin varsa gör!" diye çarpıyordu.

Kimseden ses çıkmayınca devam etti doktor;

"Bunun bir tedavi yada ilacı yok, sadece ona dikkat edin. Mutlu olun."

""Mutlu olun"" Beyninde deprem etkisi yarattı. Her an hafızasını kaybedebilecek biri nasıl mutlu olabilirdi? Sevdikleri yanında olsa bile bunu düşünmeden duramazdı ki!

"O konuda bir endişeniz olmasın, karım ve ben elimizden geleni yapacağız." diyip odaya girdiklerinden beri asık suratlı oturan Tony'e baktı Fury. "Hey, hadi rahat ol biraz. Birşey yokmuş işte, biz zaten mutlu bir aileyiz."

Dolu bakışlarını ağır ağır kaldırdı, gözleri direk Fury'i buldu. "Gidelim mi?" diye sordu, sesi çok kısık çıkmıştı. Sadece bunu istiyordu, gitmek... Yok olmak istiyordu, yeter bitsin artık diyordu. Sıkılmıştı artık sorunlardan. Kaçmak istiyordu, ne onu sorundan uzak tutacaksa ona gitmeye hazırdı.

Ama ailesini arkada bırakabilir miydi?

"Tamam gidelim." dedi Fury de, doktora elini uzatıp teşekkür etti. Sonra da hastane koridorlarında yürümeye başladılar.

"Seni bu kadar üzen şey ne? Hafıza kaybı dışında."

Omuzlarını silkti Tony "Bilmiyorum, sadece..." boğazını temizledi, belki de yediremiyordu bunu kendine, evet kesinlikle yediremiyordu. "Sadece korkuyorum."

"Neyden?"

"Unutmaktan." Köpek gibi korkuyordu, evet sorunlar peşini bırakmıyordu ama en azından bir aileye sahipti, ve biraz da olsa mutlu olmasının sebebi bu aileydi.

Onları bırakamazdı, tek mutluluk kaynağıydı çünkü. Kesinlikle yok olmak istemiyordu.

Kaybetmekten çok korkuyordu "Ya bir daha olursa ve geçmezse."

"Sana söz veriyorum bir daha böyle birşey yaşamana izin vermeyeceğim." çok kararlıydı Fury, Tony'e çok değer veriyordu, ve onu üzgün görünce sol yanı sızlıyordu.

"Teşekkür ederim" dedi Tony, başka birşey de denilmezdi zaten.

Ama yinede kafasındaki sorular susmadı, korkmakta haklıydı çünkü kız arkadaşını unutuyordu! Herşeyden çok sevdiği kızı unutuyordu!! Bundan ötesi var mıydı? Endişeli olmaya hakkı vardı.

Sorular beynini esir almaya devam ederken ne kadar zaman geçtiğini bilmiyordu. Fury'nin neşe dolu sesiyle kendine geldi, okula başlayacağından dolayı Fury ondan heyecanlıydı.

"Hadi bakalım genç adam, güzelce bitir bu yılı."

Derin bir iç çekti Tony, "Ne gerek var ki? İki ay sonra bitiyor zaten! Seneye devam ederdim."