İyilik her zaman olduğu gibi yenilmişti ve dünyayı yine sevgi kurtaramamıştı. İyiler daima kazanır sözü de yalnızca masallarda kalmıştı.
Yunan mitolojisindeki Ay Tanrıçası Selene'in MCU'ya uyarlamasıdır.✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3 yıl sonra
Ekim | 2016
"Sonra ne oldu?" Diye sordu Steve yatakta sağ yanına dönmüş uzanıyordu. Selene de sol yanının üzerine yatmış Steve'in yüzünü izliyordu ve ona küçüklük anılarını anlatıyordu.
"Sonra Thor." Dedi ve kıkırdadı Selene. "Kelebeği yakalamak için çıktığı ağaçtan düşmüştü. Kolu kırılmıştı ama görmen gerekirdi Steve, çok komikti. Ağaçtan düşerken yere çarpmamak için bir kuş gibi çırpınıyordu. Sanki gizli kanatları varmış da onu havalandıracakmış gibi."
Güldü Steve ve Selene'in gülüşünü izledi. Derin bir iç çekti ve o da gülümsedi."Tahmin edebiliyorum. Thor'u öyle görmek isterdim."
"Loki ve ben ona güldüğümüz için annem ikimize de çok kızmıştı ve ceza vermişti." Deyip yutkundu Selene. Gözleri buğulandı. Titrek bir nefes aldı. "Ben annemi çok özledim Steve."
Selene'in gözünden süzülen bir damla yaş Steve'in kalbine saplanmıştı. "Ben de annemi özlüyorum Selene." Dedi Steve. "Ne hissettiğini çok iyi anlıyorum sevgilim. Ama alışmak zorundayız. Bu acı hiç dinmiyor ama kabul etmek zorundasın. İyiliğin için."
"Hiçbir şeyi kabul etmek istemiyorum." Dedi. "Ben annem geri gelsin istiyorum." Titrek bir nefes aldı. "Bu bir rüya gibi geliyor, sanki uyandığımda annem yine burada olacakmış gibi. Olmadığını görmek, geri gelmeyeceğini bilmek acıtıyor."
"O hep seninle. Sen onu göremesen de, duyamasan da hep senin yanında." Dedi. "Tıpkı senin de benim yanımda olduğun gibi." Dedi ve elini Selene'in yanağına uzattı. Eli Selene'in görüntüsünün içinden geçtiğinde boşluğa düştü.
Selene de gözlerini kapatmış Steve'in dokunuşunu beklemişti, hayal kırıklığına uğramıştı. Gözlerini açtığında gözlerinden birkaç damla daha yaş süzüldü. Steve sertçe yutkundu, Selene'in ağlamasından nefret ediyordu. "Sil gözyaşlarını... Dayanamıyorum."
Selene burukça gülümsedi ve Steve'in dediğini yapıp mavi gözlerinden süzülen yaşları sildi bir çırpıda. Sonra da gülümsedi ve ona baktı. "Üzgünüm." Dedi. "Kendimi tutamıyorum, özür dilerim."
"Ben de üzgünüm." Dedi Steve. "Üzgün olduğun için. Seni mutlu etmeye yarayacak hiçbir şey yapamadığım için. Gözyaşlarını bile silemediğim için."
"Seni seviyorum." Dedi Selene. Steve'in kendine olan sevgisini her bir zerresinde hissediyordu. "Olanların hiçbiri senin suçun değil, üzgün olmanı gerektirecek bir durum yok sevgilim."
"Yanında olamamak öldürüyor beni." Dedi Steve. "Yanında olmama izin vermelisin Selene, ikimizin de birbirimize ihtiyacı var."
"Haklısın." Dedi Selene. "Beni kötü görmeni ve bunun seni de üzmesini istemiyorum sadece. Ama seni çok özledim. En kısa zamanda yanına geleceğim."
