••Toxicomane••[COMPLETED]

•26•

Нүднийхээ булангаар Жонгүгрүү харах Юнги түүнийг улам л өөртөө донтуулах шиг болж дотроос нь ямар нэг зүйл асаана. Жонгүг түүний толгойноос түшин өөрөө хөдлөх ба улам бүр гүн хийх нь Юнгиг огиулах шахаж байв.

Түүний шингэнд хахаж цацан өндийх Юнгид амьсгалах завдал өгөлгүй үнсэн авах Жонгүгийн нүд хэдийн талимаарсан байлаа.

- Жонгүг!

Түүний үгийг үл сонсох Жонгүг уруулыг нь хавдтал сорох ба хоромхон зуур доороо оруулан хөлийг нь дэлгэн гуян завсраар нь орон суучихав. Гар нь хүрч болох бүхий л газраар тэнүүчлэн хэл нь цээжээр нь нэг ирвэгнүүлэн хаа нэг хөхөж сорох нь Юнгиг зогсолтгүй гиншихэд хүргэнэ.

Жонгүг амьсгаадан түүний нүдрүү эгцлэн хараад хэсэг зог тусав.

- Хиймээр байна…

Юнгигийн хариултыг хүлээх мэт Жонгүг амьсгаа даран түүнрүү цоо ширтэнэ.

Юнги түүнийг хэдийн эсэргүүцэж чадахааргүй болсон байх ба юу юугүй уруул руу нь шунаглан үнсэн авлаа.

Тодорхой хариулт авсан Жонгүг түүний нүхээр оролдож байгаад эрхтнээ шургуулчихав. Юнгигийн гар Жонгүгийн шууг тас атган уруулаа чанга гэгч нь хазахад Жонгүг түүнийг тайтгаруулах мэт нүүр нүдгүй үнссээр алгуур хөдөлж эхэллээ.

***

- Би хөдөлж чадна гэж бодохгүй л байна шүү!

Түүнийг өхөөрдөх мэт бяцхан хайрт нь түүнийг улам бүр энхрийлэн хэвтэнэ.

- Хонох юм уу?

Жонгүг түүнрүү инээмсэглэн толгой дохиод өөртөө улам бүр наах аж.

- Халуун байхад чинь!

- Улам бүр халуухан болгомоор байна уу?

Жонгүг түүний хөлөн завсар хөлөө шургуулан ийн хэлэхэд Юнги түүнийг түлхэх нь тэр.

- За ойлгосон болохоор зүгээр тэврүүлээд хэвтчих л дээ хён.

Түүнээс гуйх мэт өмөлзөн байх Жонгүгийг харсан Юнги бууж өгөх мэт энгэрт нь ахин шургалаа.

- Чамайг бух нтр гэж бодох нь байна шүү би!

- Таны нүцгэн байгаа нь яг л улаан даавуу шиг байх нь тэгвэл.

Түүнийг шоолон инээх Жонгүгрүү хүйтэн харц шидлэх ч удалгүй уруулынх нь булан өргөгдөж буйг Юнги өөрөө ч гайхна. Зүгээр байхад л аз жаргалын гормон гэгч нь ялгараад байгаа мэт л санагдах аж.

- Маргааш юу хийх гэж байна?

- Ээж амрах болохоор хамт л байна байхдаа. Танай эцэг эх хэзээ ирэх юм?

- Хэдэн сардаа ирэхгүй юм шиг л байна шт.

Юнги тоосон шинжгүй ийн хэлчихээд нүдээ аних бол түүний ядарсныг Жонгүг ойлгох мэт улам бүр чанга тэврэн хоёул гүн нойрондоо автлаа.

***

Амралтын сүүлийн өдөр эгэл жирийн өнгөрснөөр хичээлийн өдөр эхлэх нь тэр.

Бүгд л ангийн найзуудаа санасан мэт ангийн энд тэнд хэсэг хэсгээрээ цугларан сонин хачин бүгдийг хамж ярих аж. Үүн дунд Жонгүг ч багтах ба амралтын бүхий л хугацаанд холбоо тасарсан Жимин болон Тэхёнтой хариуцлага тооцохоор ширүүхэн харан байв.

- Та хоёрыг үхчихсэн юм байна л гэж бодлоо!

Тэхён: Амьд сэрүүн хүмүүсийг үхүүлчихдэг үгүй ээ мөн сайн найзаа.

Жимин: Хамт амарья гээд байхад хэн нь хойш суулаадаа!

- Тэр чинь шалтгаантай байсан юм…

Жимин: Ямар!

A/N: Хэдэн бүлэг смат биччивдээ *blush* Үүрдийн жаргал ч гэж юу байхав. Би ч та нарыг тэгж жаргаана гэж юу байхав тийм ээ :>>> Vote дарахаа мартваа.