[Unicode]
"အဘွား ကျွန်တော်ထယ်ယောင်းကိုအလုပ်ခေါ်
သွားမယ်"
ဂျောင်ကု၏ ခွင့်တောင်းသံကြောင့် ထယ်ယောင်းမှာမျက်လုံးလေး အဝိုင်းသားဖြင့်လှမ်းကြည့်သည်။
" ခေါ်သွားလိုက်ပါ။ဒီနေ့ကအလုပ်ကလူတွေကို
မုန့်ကျွေးမယ်ဆိုတော့ ထယ်ယောင်းနှင့်အတူ
ကောင်းကောင်းပျော်ခဲ့ကြ"
ထယ်ယောင်းမျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွားသည်။
ထယ်ယောင်းအပြင်သွားဖို့ ရေချိုးအဝတ်အစား
လဲထားတယ်ဆိုတာဂျောင်ကုနောက်လိုက်ဖို့
မှမဟုတ်ပဲ။ဒီပုံအတိုင်းသာဆိုချိန်းဆိုထားပြီး
မှရောက်အောင်မသွားနိုင်တဲ့အခါ ချန်းကိုအားနာလွန်းလို့ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့။
တစ်ခဏနေတော့ အစေခံနှစ်ယောက်က
မုန့်ဗူးလေးတွေအပြည့်ထည့်ထားသော
အိတ်ကြီးနှစ်ထုပ်ဆွဲလာကြသည်။
ထယ်ယောင်း မှာမုန့်အိတ်ကြီးတွေကို အထူးအဆန်းသဖွယ်ကြည့်နေသည်။ဒီနေ့အိမ်ကလူတွေရဲ့အပြုအမူတွေအားလုံးက ထူးဆန်းနေတာ။
"ဒီနေ့က အဘွားရဲ့မွေးနေ့လေ၊အဘွားက မိဘမဲ့
ဂေဟာမှာ အလှူလုပ်ဖို့ မုန့်တွေလုပ်ထားတာ။
ကိုယ့်အလုပ်ကလူတွေကိုလည်း ကျွေးချင်တယ်ဆိုပြီးယူသွားခိုင်းတာ"
"အာ အဲလိုလား"
ဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းနားထဲကပ်တိုးပြောမှ
ထယ်ယောင်းမှာနားလည်သွားဟန်ဖြင့်ခေါင်း
ငြိမ့်ပြသည်။
"ကဲ အဘွားသွားတော့မယ်။
မြေး ကားကိုဂရုစိုက်မောင်းနော် ကိုယ့်ကလေးလေးပါတာကို မမေ့နဲ့"
အဘွားရဲ့စကားကြောင့် ဂျောင်ကုမျက်လုံး
တို့သည်လည်းမဆီမဆိုင်ဗိုက်ဖောင်းဖောင်း
လေးဆီရောက်တော့ထယ်ယောင်းမှာ
ရှက်ရွံစွာဖြင့်လက်ကာပြီးတစ်ဖက်လှည့်
လိုက်မိသည်။
"အင်္ကျီကကြပ်နေတယ်လို့မထင်ဘူးလား ထယ်။
ဗိုက်ကလည်း ပိုပြီးဖောင်းဖောင်းလာတော့"
ကား ခါးပတ်ပတ်ပေးရင်းရေရွတ်လိုက်သော
ဂျောင်ကုစကားသံကြောင့်ထယ်ယောင်းမှာ
မျက်နှာရဲလာရပါသည်။ဝတ်ထားတာ hoodie ဆိုပေမယ့်ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ကွက်တိကျနေသော
အရွယ်အစားမို့ဗိုက်နေရာကဂျောင်ကုပြောသလို
ပင် ကြပ်ထုတ်နေသလို၊ ထယ်ယောင်းမှာ မသိမသာ အင်္ကျီတွေကိုဆွဲဆွဲချပြီး ဖုံးသည်။ထိုအမူအယာကို
ဂျောင်ကုတွေ့တော့ သဘောတကျနှင့် ခပ်ဟဟရယ်သည်။ ထိုလူသားရဲ့ရယ်သံနောက်ထယ်ယောင်းမှာတစ်ကိုယ်လုံးပင်ထူပူလာရပါသည်။
