Please Shizun , Don't Eat Mud !

အပိုင်း - ( ၅ )

[ ဒီရှစ်ဇွင်းကမင်းနဲ့အတူစျေးလိုက်ပေးမယ်။ ]

ရိပေါ်မှာ ဟော်ရှန်းချင်းတောင်တစ်တောင်လုံးအား အိမ်တစ်လုံးလိုရှင်းလင်းပြီးနောက် မဆာလောင်တာကြာသော ဗိုက်မှာ စားသောက်ဖို့အချက်ပြနေတော့သည်။

ချက်ပြုတ်ဖို့ကလည်း ဘာမှမရှိ။ မစားရတာတစ်ပတ်ရှိလုနီးပါးတွင် သူ့ရဲ့အရသာခံနိုင်စွမ်းပျောက်သွားသလိုခံစားနေရသည်။

ရှစ်ဇွင်းဖြစ်သူမှာလည်း ဖြစ်သူမှာလည်း  ငါတော့ဘာလို့ငါ့ထပ်ကြီးတဲ့သူကို ထိန်းနေရတယ်လို့ခံစားနေရတာလဲ မသိဘူး။

သေသေချာချာရှင်းလင်းထားသော မြေပြင်တစ်လျောက် ရှစ်ဇွင်းဖြစ်သူမှာ ဟိုနေရာထိုင်ချလိုက်ဒီနေရာထိုင်ချလိုက်နဲ့။

မထိုင်ချပါနဲ့လို့သွားပြောလို့လည်းမရ။ အခုလည်းထိုသူမှာမျက်စိမှိတ်ထားလျက် တရားထိုင်နေလေသည်။

သူဗိုက်ဆာနေတာကို ဘယ်လိုပြောပြရမလဲ။ တောင်တစ်တောင်လုံးမှာစိမ်းစိုနေသော်လည်း စံအိမ်ရှေ့ရှိမြင်ကွင်းမှာတော့ ဝါထိန်ထိန်လေးနှင့် အရောင်စုံသောနှစ်ရာချီသည့်
အပင်တစ်ချို့လည်းရှိနေလေသည်။

သိချင်စိတ်နဲ့မေးကြည့်တဲ့အခါ။

"အဲ့အပင်တွေကြည့်ရတာအမြင်လှလို့ နှုတ်လာခဲ့တာ"

သေချာစိုက်ပျိုးထားခဲ့သည်ဟုထင်ခဲ့သည်မှာ တက်တက်စင်အောင်ကိုလွဲ။
အအေးပိုင်းဆုံးဒေသတွင်သာပေါက်လေ့ရှိသည့် မေဟွားပင်ကြီးကိုလည်း မြောက်ပိုင်းကနေနှုတ်လာခဲ့သည်ဟု ဆိုသည်။

တစ်နှစ်ပတ်လုံးအေးနေစေပြီး အပွင့်များပွင့်ဖူးစေရန် ရေခဲမိစ္ဆာထံမှအမြုတေအား ထုတ်ယူပြီး ရေခဲအဆီအနှစ်တစ်ချို့ဖြင့် စိုက်ပျိုးထားသည်ဟုဆိုလေသည်။

မေဟွားပင်အနားရောက်သည့်အခါအေးနေသည်မှာ မထူးဆန်းတော့။ သူ့ရှစ်ဇွင်းကတော့အအေးဒဏ်အား နှစ်သက်သည့်နှယ် ထိုအပင်အောက်တွင်အမြဲနေလေသည်။

သူမရှိခင်ကရော အဲ့မှာပဲနေတာလား မြေကြီးထဲတွင်းအောင်းနေတာလား စံအိမ်တစ်ခုလုံးဖုန်တက်တဲ့အထိပစ်ထားပုံပေါက်ရင်။