Vleugels

11

Als ik wakker word, krijg ik een rilling over me heen. Het raam staat open. Gister was die toch nog dicht? Naja, het zal wel. Ik sta op en doe het raam dicht. Daarna zet ik de verwarming wat warmer. Wat was er gisteravond ook alweer gebeurd? Ineens herinner ik het me weer. Er was een jongen in de bibliotheek. Hij zei dat ik morgenavond naar school moet. Dat is vanavond al! Wat zou daar dan zijn? Ik kleed me snel aan en haast me naar de woonkamer, waar Adam is. 'Goedemorgen.' zegt hij. 'Goedemorgen. Hebben jullie hier ergens een computer?' 'Ja, tegenover de bibliotheek is een computerruimte.' 'Oke, dankjewel.' Ik loop naar die computerruimte. Ik had een klein kantoortje verwacht met een computer, maar deze ruimte kan je vergelijken met een computerlokaal op school. Er staan minstens twintig computers. Ik ga achter de eerste de beste computer zitten en start hem op. Dat is weer hetzelfde op school, de computers zijn heel langzaam. Als die eenmaal is opgestart, kijk ik eerst of er wifi is, anders kan ik niks opzoeken. Gelukkig is er wel wifi. Ik druk op een knopje om google te openen. Dan tik ik mijn school in en zoek naar wat er vanavond allemaal is. Het enige wat er vanavond is, is een vergadering, maar die eindigt al om acht uur. Er is om middennacht dus helemaal niemand daar.

Dan tik ik het woord wachters in. Eens kijken of er wat op internet te vinden is. Eerst komen er allemaal defenities van dat het mensen zijn die de wacht houden. Op pagina negen is wel een interessante site. Het linkje lijkt hetzelfde als de vele andere, maar de inhoud is anders. Deze inhoud gaat over de wachters waar ik nu mee opgescheept zit. Er staat een verhaal over wat ze doen, wat ze allemaal al verteld hebben. Daaronder staat dat ze een belangrijke rol spelen in de wereld voor vrede en communicatie. Als ze vier jaar zijn, worden ze getraind tot wachter. Er staat vervolgens een hele omschrijving van hun training. Ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan. Ik lees alles wat er staat. Van hoeveel ze verantwoordelijk zijn tot hun kwaliteiten.

'Wat ben je aan het doen?' Ik schrik op. Brayden staat in de deuropening. 'Niets.' zeg ik. Snel klik op Facebook en scroll wat naar beneden. Brayden komt naast me zitten. 'Wat is dat voor iets?' vraagt hij. 'Dat is Facebook, een site vol met informatie.' 'Waarover?' 'Over iedereen die ook Facebook heeft, behalve jij dus.' Hij kijkt er met grote ogen naar. 'Heb je dit nog nooit gezien?' vraag ik. Nee is zijn antwoord. Ik log uit en maak een nieuw account aan. 'Wat doe je?' vraagt hij. 'Een account voor je aanmaken.' antwoord ik. Hij kijkt me verbaasd aan. 'Wat is je achternaam?' 'Yorkwill.' Ik tik Yorkwill in. Ik stel hem nog een paar vragen en vul het in. Nadat hij eindelijk begrijpt hoe Facebook werkt, gaat hij mijn tijdlijn bekijken. 'Waarom doe je dat?' vraag ik. 'Om te weten wat je allemaal hebt uitgespookt.' Er komen foto's van feestjes en felicitaties van verjaardagen voorbij. Hij blijft maar doorscrollen. Ik blijf hier denk ik nog wel even...