~KARANLIĞIN DÜŞLERİ~

0.3

Elimdeki bavulla son kez eve baktım.
"Ahh Rose afferim sana daha da sinir ettin babanı hem sen çalışmayı nerden bilirsin ki ?! Ben kesin bittim!"
Dedim, elimle kafama vurmaya başladım.

"Rose"
Arkadan gelen sesle hızla o tarafa döndüm.
"Chanyeol, burda ne işin var ?"
Dedim
"Buluşacaktık ama gelmeyince merak edip geleyim dedim. Bir yere mi gidiyorsun ?"
Dedi bavulu işaret ederek

"Hayır sadece evden kovuldum"
Dedim sanki normal birşeymiş gibi
"He tamam bende kötü birşey oldu zannet...NE ?!"
Chanyeol olayı kavrayınca bağırmasıyla elim kalbime gitti.
"Yeol az yavaş ol korktum ya!"
Dedim

"Rose sanki her gün evden kovuluyormuşsun gibi konuştun"
Dedi
"Yeol çok kötüyüm"
Diyip bavulumun üstüne oturdum.
"Noldu ?"
Dedi, 'Ciddi misin ?' Dermişcesine ona baktım.

"Daha ne olsun yeol ? Sokakta kaldım!"
Dedim
"O sıkıntı değil bende kalırsın"
Dedi
"Jisoo unnim izin verdi yanlarında kalmam için"
Dedim
"Saçmalama jin'le jisoo'nun da özeli var"
Dedi

"Asıl sen saçmalama yeol onların en büyük özelleri yatak odasında-"
Chanyeol ağzımı kapattı.
"Sussana kızım!"
Diyince elini ittim.
"...yatak odasında gizlice tavuk yiyorlar diyecektim. Fesatlaşma be!"
Diyip ayağına vurdum.

"Neyse sen benimle kalırsın hem onlar her gün kavga ediyorlar dinlemen zor olur"
Dedi
"Bak o doğru işte ama sanada yük olmak isteme-"
Ağzımı kapattı.
"Bana asla yük olmazsın duymamış olayım"
Dedi

Beni bavulun üstünden kaldırdı bavulu eline aldı yürümeye başladık.
"Evet şimdi herşey çözüldü"
Dedi chanyeol
"Birde şey"
Dedim
"Ney ?"
Dedi

"Babamlara kendi ayaklarım üstünde durabileceğimi onlara ihtiyacım olmadığını söyledim"
Dememle chanyeol gülmeye başladı. Tüm her yerde yankılanacak derecede büyük bir kahkaha patlattı hem de

Chanyeol benim ciddiyetimin farkına varınca durdu.
"S-sen ciddi miydin ?"
Dedi
"Evet yeol ciddiyim"
Dedim

"Hadi ama Rose sen çalışmak ne bilmezsiniz ki"
Dedi
"Farkındayım hep bu ağzım yüzünden sinirlenince hiç istemeyeceğim şeyler savuruyor etrafa!"
Dedim yavaşça ağzıma vururken

"Kendini dövmeyi kes bir yolunu bulacağız"
Dedi Chanyeol
"Chanyeol daha konuyu bilmeden bile neden bana yardım ediyorsun ? Belki annemle babam haklı"
Dedim

"Umrumda değil sen benim arkadaşımsın haksız olsan bile yanındayım ama sen bir konuda inatlaştıysan kesin haklısındır"
Dedi
"Beni evlendirmek istiyorlar"
Dedim
"NE ?!"
Dedi bana dönerek

"Duydun işte psikopat biriyle sırf şirket kurtulsun diye"
Dedim
"Bay Park bunu yapacak bir insa-"

"Chanyeol bana babamı savunma lütfen yapma bunu, yaptı işte!"
Dedim
"Rose belki de onlarsız ayaklarının üstünde durup duramayacağını ölçüyorlardır"
Dedi

"Yeol bu dediğine kendin inandın mı ?"
Dedim
"İnanmadım"
Diyince yürümeye devam ettik. Chanyeol durunca bende durdum.
"Geldik"
Dedi

Eve baktım bizimkinden farksızdı. Birlikte içeri girdik.
"Beni takip et...yukarıda bir misafir odası var ihtiyacın olan herşey var orda"
Dedi

Merdivenleri çıkınca koridorun sonundaki odaya girdik cidden herşey vardı yatak dolap televizyon küçük banyo bile vardı. Oda da genişti

Chanyeol tam odadan çıkarken durup bana döndü.
"Rose yolda gelirken düşündüm de istersen sana para ver-"
"Sakın chanyeol! Zaten bana evini açtığı için sana borçluyum daha fazlasını istemiyorum teşekkürler"
Dedim
"Bunu borç olarak görme Rose sen benim tek arkadaşımsın ne zaman sıkışırsan haber ver"
Dedi

"Gerek yok ama teşekkür ederim"
Dedim
"Tamam, yıkanıp aşağıya gel"
Diyerek odadan çıktı. Odadaki küçük banyoya girip sıcak bir duş alarak hızla çıktım.

Bavulumu açıp içinden rahat birkaç kıyafet çıkarıp üstüme geçirdim. Aşağıya indiğimde chanyeol yemek hazırlamaya çalışıyordu. Mutfağa yanına gidip etrafa baktım çok güzel şeyler yapmıştı.

"Seulgi unnim çok şanslı"
Dedim
"Tabii ki de benim gibi yakışıklı bir sevgilisi var"
Dedi

"Hayır evlenince tüm yemekleri sana yaptırabilir"
Diyip güldüm.
"Hey cüce!"
Diye bağırdı bense sadece güldüm.