~KARANLIĞIN DÜŞLERİ~

0.8

Okuldan çıkmıştık kapıda chanyeol'u bekliyordum ne kadar yavaş bir çocuk bu ya! Bileğimdeki saate baktım.
"Hadi ama nerde kaldı bu çocuk !?"
Dedim kendi kendime
"Rose!"
Bana bağıran Chanyeol'a döndüm.

"Sonunda!"
Dedim
"Bugün eve yanlız git ben internet kafeye gideceğim"
Dedi
"Bayan Park'tan izin aldın mı ?"
Dedim
"Hayır ama söyleme"
Dedi

"Yoo söyleyeceğim"
Dedim
"Sana bir büyük kutu çikolatalı süt alırım"
Dedi
"Tamam ikna oldum...söylemem"
Dedim
"Sen varya bir tanesin cüce"
Dedi saçlarımı karıştırdı bende elini ittim.

"Kapat çeneni kepçe!"
Dedim
"Bu sefer kızmayacağım"
Dedi
"Chanyeol hadi oğlum geç kalıyoruz!"
Chanyeol arkada ona bağıran arkadaşına döndü.
"Geldim!"
Diyip koşmaya başladı.

Bende gülerek yürümeye başladım. Sanki takip ediliyormuşum gibi bir his vardı içimde nerdeyse etrafta kimse olmayan sokakta adımlarımı hızlandırırken arkadan burnuma tutulan mendille çığlık atmaya çalıştım ama beni kimse duymuyordu.

Arkamdaki kişi ağzımı kapatıp beni sürüklemeye başladı son ana kadar direndim ama nefes almamla gözlerim karardı...

Gözlerimi açtığımda bir depoda sandalyeye bağlıydım karşımda o vardı.
"Ne istiyorsun benden ?"
Dedim
"Sınıfta sana not yazdım neden kabul etmedin teklifimi ?"
Dedi
"İstemiyorum seninle çıkmak"
Dedim

Elinde bir poşet vardı. Poşetin içindeki tüm zarfları yüzüme fırlattı.
"BUNLAR NE BİLİYOR MUSUN ? SANA YAZDIĞIM NOTLAR AMA SEN HİÇBİRİNİ OKUMADIN BANA GERİ GÖNDERDİN SENİ SEVİYORUM NEDEN ANLAMIYORSUN ?!"
Diye bağırmasıyla ağlamaya başladım.

"Lütfen bana birşey yapma!"
Dedim ağlayarak
"Aaa hayır hayır sana hiçbirşey yapmayacağım özür dilerim korkuttuysam, seni seviyorum sana dokunmam"
Dedi
"Delisin sen!"
Dedim

"Öyle deme ? Senin delin diyelim"
Dedi
"Rose!"
Dışarıdan chanyeol'un sesi gelince içimi bir korku kaplamıştı.

Ya ona birşey olursa, pislik gelip ağzımı bağlayarak belinden bir silah çıkarttı ve kenara saklandı.

Chanyeol depoya girdi. Beni görünce gözünden bir damla yaş aktı.
"Rose özür dilerim, özür dilerim"
Diyerek bana doğru koşmaya başladı. Bende ağlıyordum ona git diyordum ama duymuyordu.

Önüme çöküp ayaklarımı çözmeye başladı. Ayaklarım bitince ellerimi çözmeye başladı.
"Üzgünüm seni yanlız bıraktığım için hadi burdan gidelim sana milyonlarca çikolatalı süt alacağı-"

Gelen silah sesiyle çığlık attım. Chanyeol'un kafası kucağıma düşerken bağırıyorum ama yardım çığlıklarımı kimse duymuyordu!

Oturduğum yerden kalkıp onun üstüne koştum ama bana da bir el ateş etti. Elim karnıma gitti. Karşımda şokla bana baktı.

"B-ben ne yaptım ? Rose sevgilim özür dilerim"
Tam yanıma gelecekken bir adım geri gittim ayağıma takılan şeyle yere düşerek kafamı hızla bir şeye çarptım...

***

"YARDIM EDİN!"
Odanın kapısının açılmasıyla o tarafa döndüm. Chanyeol korkulu gözlerle bana bakıyordu.

Yanıma gelip bana sarıldı.
"Yine mi ?"
Demesiyle ağlamaya başladım. Evet yine başlamıştı lanet kabuslar!

Chanyeol yüzümü elleri arasına aldı.
"Rose doğru söyle onu hiç gördün mü ?"
Dedi, söyleyemem ya yıllar önceki gibi Chanyeol'a zarar verirse, ben Chanyeol olmadan yaşayamam!

Hayır anlamında kafamı sallamamla Chanyeol tekrar bana sarıldı.
"Korkma ben burdayım"
Dedi, bir tek sen varsın zaten Chanyeol...bir tek sen, hıçkırıklarım artarken Chanyeol beni yatırdı kendi de yanıma yattı.

"Güzel şeyler düşün Rose"
Dedi gözlerimi kapatıp güzel şeyler düşünerek uyumaya başladım. Chanyeol saçlarımı okşayınca daha da bir mayışıyordum...

Alarmımla yataktan kalktım chanyeol hâlâ yanımda yatıyordu. Alarmı kapattım uyanmasın diye, yataktan çıkıp bavulumdan bir kaç parça kıyafet alıp odadaki banyoya girdim.

İşimi hallettikten sonra elimi yüzümü yıkayıp banyodan çıktım. Sarı saçlarımı salık bırakarak evden çıktım.

Bileğimdeki saate bakarak adımlarımı hızlandırdım. Sanki arkamdan biri geliyormuş gibi hissettim hızla arkama baktım ama kimse yoktu. Demek ki hâlâ dün ki gördüğüm rüyanın etkisindeyim.