Jimin tam odadan çıkarken onu durdurdum. "Jimin " Dönüp bana baktı. "Giyinmemde yardımcı olur musun ?" Dedim, her ne kadar vücudumdaki izleri görmeye korksa da bununla yüzleşmeliydi.
"Ş-şey-" "Jimin tek başıma beceremiyorum" Dedim, yanıma geldi eline verdiğim kıyafetleri bana bakmadan üstüme giyindirmeye başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jimin son olarak eşofmanımı giyindirince geri çekildi. Beni giydirene kadar bir kez bile vücuduma bakmamıştı.
Giderken elini tuttum. "Böyle yapma" Dedim, jimin gülüp anlımı öptü. "Korkma sevgilim senden vazgeçmem" Dedi kollarımı onun beline sardım o da kollarını bana sardı.
"Ben şimdi gidip çıkış işlemlerini halledeyim sende burda beni bekle" Dedi aklıma Chanyeol geldi. O kepçe sayesinde buradaydım. En kısa sürede mezarına gidip teşekkür etmeliydim.
Yatağın üstüne oturup hafif eğilerek tişörtümün açık bıraktığı karnıma baktım. Hafif morarıklar vardı aklıma o an yaşadığım çaresizlik gelince gözlerim doldu. Odanın kapısı açılınca gözlerimi silip ayağa kalktım.
"Jimin kyung seok-" "O iyi Rose merak etme hadi eve gidelim" Dedi, kafamı sallayıp jimin'den yardım alarak yürümeye başladım.
Birlikte asansöre binip ilk kata indik. Hastanelerden nefret ediyorum bana hep Chanyeol'u hatırlatıyorlar. Jimin'le birlikte hastanenin kapısına çıkınca jimin arabanın kilidini açtı bende bindim.
Jimin'de binince arabayı çalıştırmaya başladı. "Jimin" "Hmm" Dedi yola bakarken "Şey Eun woo'ya ne oldu ?" Diyince burnundan soludu.
"Deli hastanesine kapatıldı" Dedi, dolu gözlerimle gülümsedim. Hiç yoktan etrafta elini kolunu sallayarak gezmiyordu pislik!
Sanırım Chanyeol artık rahat uyuyabilirdi. Çantamı açıp içine baktım. Telefonumda burdaydı telefonu çantamdan çıkarıp ekranına baktı. Şarjım 1 kalmıştı gözüm bugünün tarihine takıldı.
26 kasım mı ? Jimin'e döndüm. "Jimin bugün 26 kasım mı ?" Dedim "Evet" Dedi, ne yani yarın Chanyeol'un doğum günü müydü ? "Ne oldu bebeğim ?" Dedi jimin "Y-yok birşey" Dedim
"Olmuş işte birşeyler" Dedi "S-sadece meraktan sordum" Dedim, tek elimi tutup öptü diğer eliyle de araba sürüyordu. Gülümseyip bende onun elini öptüm.
Arada durunca etrafta gözümü gezdirdim. Eve gelmiştik jimin arabadan indi ve benim kapımı açarak beni kucağına aldı. Gülerek jimin'e bakarken o yürümeye başlamıştı bile
"Tamam sen yat ben birşeyler ayarlarım" Dedi yatağa girip gözlerimi kapattım. Aklıma Chanyeol geldi doğum gününden 1 gün önce hep heyecandan uyuyamazdı.
26 Kasım:
Annemlerden zor izin alaraktan Bay ve Bayan Park'ın evine geldim. Yarın Chanyeol'un doğum günü olduğu için çok heyecanlı oluyordu.
"Bayan Park, Chanyeol nerde ?" Dedim "Yukarıda odasında Chaeyoung" Dedi, saygıyla eğilip yukarı koştum.
Kapıyı tıklamadan içeri girdim. Chanyeol heyecanlı bir şekilde yatağın üstünde oturuyordu. "Hey kepçee!" Diye bağırdım yanındaki üstünde araba desenli yastığı yüzüme fırlattı. Hızlı davrandığından kaçamamıştım.
Yastık yere düşerken burnumu tuttum acımıştı. Chanyeol'un yanına oturdum. "Canım yandı" Dedim üzgünce bana baktı. "Çok mu hızlı geldi ?" Dedi, evet anlamında kafamı sallayınca burnuma küçük bir öpücük kondurup geri çekildi.
Gülümsedim "Chanyeol 10 yaşına girdiğine inanmıyorum" Dedim heyecanla "Bende Rose çok heyecanlıyım" Dedi "Heyecanlanma Chanyeol ben burdayımm" Dedim sırıtarak
"Rose teşekkür ederim herşey için, ölene kadar senin yanında durup seni koruyacağım" Dedi "Bende seni Chanyeol" Diyerek ona sarıldım.
Şimdiki Zaman:
Özür dilerim Chanyeol sen ölene kadar yanımda durup beni korudun ama ben...
Elimle ağzımı kapatarak ağlamaya başladım. Yanında olamadığım için üzgünüm Chanyeol çok isterdim ama.
