~KARANLIĞIN DÜŞLERİ~

0.9

Kafeye girdiğimde müdür yanıma geldi.
"Rose bunu al"
Dedi, elime uzattığı zarfı aldım.
"Bu da ne ?"
Dedim
"Üzgünüm ama işine son verildi"
Dedi

Felix Ryujin ve ben aynı anda birbirimize baktık.
"B-bu da ne demek ?"
"Üstlerimiz emr-"
"Babam dedi değil mi ?! Babam dediği için kovuluyorum!"
Dedim sinirle
"Hayı-"

"Yeter! Merak etmeyin geldiğim gibi giderim beni de siz kovmadınız ben kendi isteğimle işten çıktım!"
Dedim, sinirle zarfı adamın yüzüne fırlatarak kafeden çıktım. Cidden babam yok mu ?! Ben sanki başka yerde işe giremeyeceğim!

Hızla Chanyeol'un evine doğru yürümeye başladım. Arkamdan birinin ağzıma birşey tutmasıyla kaçmaya çalıştım debelendim ama olmadı. Bırakmadı beni, nefes almamla gözlerim karardı.

•••••

Gözlerimi başımdaki ağrıyla açtım. Etrafa baktım o karşımda oturmuş elindeki silahı temizliyordu. Deli!
"Uyandın mı bebeğim ? Günaydın"
Dedi gülerek
"Bırak beni"
Dedim güçsüz çıkan sesimle

"Eskisinden daha da güzelsin biliyor musun ? Ve bu da seni daha çok istememe sebep oluyor"
Dedi gülerek
"Uzak dur benden"
Dedim
"Hani şu çok sevdiğin arkadaşın varya"
Dedi

Hemen ona döndüm.
"BANA BAK CHANYEOL'DAN UZAK DUR SENİ ÖLDÜRÜRÜM!"
Diye bağırdım.
"Çoktan adresi attım"
Dedi sırıtarak, dolu gözlerimle ona baktım.
"Lütfen yapma dokunma ona ne olursun ?"
Dedim ağlayarak

Yanıma gelip göz yaşlarımı sildi.
"Olmaz bebeğim etrafında en sevdiklerine zarar verirsem bana gelmek zorunda kalırsın"
Dedi
"ROSE!"
Dışarıda gelen bağırmayla pislik herif ağzımı kapattı sonra kulağıma yaklaştı.

"Ben bu anı yaşamış gibiyim"
Dedi sırıtarak, hızla koşarak kenara saklandı. Göz yaşlarım sel misali akarken içeri chanyeol girdi. Tanrım sen onu koru! Chanyeol yanıma doğru gelirken bağırmaya çalışıyordum.

Chanyeol hızla elimle ayağımı açtı. O iğrenç yaratık Chanyeol'a yaklaşırken bağırmaya başladım. Chanyeol hızla ayağa kalkıp belinden bir silah çıkarttı.

Ağzımdaki bandı çıkarıp Chanyeol'un arkasına saklandım.
"Vay Chanyeol hazırlıklı gelmişsin"
Dedi

"Eee yaşanmışlığımız var"
Dedi Chanyeol silahı ona doğrulturken
"Şansa bak bende hazırlıklı geldim."
Biri beni arkadan tutup çekti.
"Chanyeol!"
Diye çığlık attım. Adam beni kendi yanına çekip kafama silah dayadı.

"EUN WOO LANET HERİF!"
Diye bağırarak silahı tekrar Eun woo'ya doğrulttu Chanyeol
"Dikkatli düşün Chanyeol beni vurursan adamımda Rose'yi vurur ama Rose ölmesin istiyorsan silahını bırak"
Dedi, Chanyeol'a hayır anlamında kafamı salladım.

"Chanyeol yapma o bana dokunmaz"
Dememle yanımdaki adam bana tokat attı. Chanyeol silahını yere bırakıp ayağıyla Eun woo'ya fırlattı ve bana döndü.

"Seni seviyorum cüce, seulgi'ye de onu çok özleyeceğimi söyl-"
Eun woo üç el ateş ettikten sonra dışarıdan polis sirenleri gelmeye başladı ardından içeri hızla polisler girdi.

Koşarak Chanyeol'un yanına gittim.
"Chanyeol beni bırakma, Chanyeol bende seni seviyorum! Chanyeol sen olmazsan benimle kim uğraşır ? beni üzgünken kim güldürür ? Kepçe bırakma beni!"
Diyerek ağlamaya başladım.

Ambulans sesi duydum arkasından da hemen sedyeyle Chanyeol'u aldılar.
"Lütfen ona birşey olmasın"
Dedim

"Hanımefendi bizimle karakola gelin lütfen"
Dedi polis
"A-ama Chanyeol ? Onu bırakamam"
Dedim

"Hızlıca lütfen, ifadenizi aldıktan sonra sizi bizzat hastaneye biz bırakacağız."
Dedi, giden ambulansa dolu gözlerimle bakarken kafamla polisi onayladım.

•••••

Polislere ifademi vermiştim şimdi de polisler beni hastaneye bıraktılar. Saygıyla eğilip koşarak hastaneye girdim. İçeri girmemle jennie unnimi gördüm koşarak yanına gittim.
"Unni o nerde ?"
Dedim

"R-ros-"
"ROSE!"
Arkamdan gelen sesle o tarafa döndüm seulgi unnim vardı.

Jisoo unnim onu bırakınca yakalarıma yapıştı.
"Mutlu musun ? Hee!"
Dedi, jisoo unnim onu geri çekmeye çalıştı.

"U-unni ben onu kurtarmaya çalıştım a-ama-"
"O öldü Rose!"
Demesiyle olduğum yerde kaldım.

"Ö-ölmemiştir şimdi gelir benimle cüce diye dalga geçer"
Dedim
"O öldü Rose ve sebebi sensin!"
"Seulgi sakin ol!"
Diye bağırdı jisoo unnim

Ne yani Chanyeol-
"Hayır, hayır ölmemiştir bana şaka yapıyordur o, şimdi ben kepçe diye bağırırım hemen gelip bana kızar"
Dedim ağlayarak

"Kepçe!"
Diye bağırdım ama kimse gelmedi.
"KEPÇE!"
Dizlerimin üstüne çöküp hıçkırarak ağlamaya başladım.

O beni bırakamazdı böyle bir sebepten gidemezdi. Onun gibi harika bir insan için bu ölüm çok adaletsizceyle...

Özür dilerim Chanyeol, beni bırakma sana yalvarıyorum, sen benim çocukluğumsun tek arkadaşım, tek sırdaşımsın, sen benim kepçemsin.