(24)

3.7K 254 36
                                    

Zawgyi 🌴

"အာ့.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္စ္"

သတိရလာတာနဲ႔ခႏၶာတစ္ခုလံုးအ႐ိုက္ခံထားရသလိုနာက်င္လာသည္။ထို႔ေနာက္မ်က္လံုးေတြကို္အားယူကာဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့အခန္းေၾကာင့္သူ႕အခန္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။

"မင္းႏိုးၿပီလား"

အနားကိုေရာက္လာတဲ့လူႀကီးကအေငြ႕တေထာင္းေထာင္းပန္းကန္ကိုကိုင္ကာၿပံဳးလွ်က္။

"မင္းႏိုးလာတာ ေကာင္းတယ္ ျမန္ျမန္ထ ၿပီးရင္ မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့"

"ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္ ခင္ဗ်ားအခန္းထဲကိုေရာက္ေနတာလဲ"

"ငါေခၚလာတာေလ မင္းသတိလစ္ေနတာ ၁ရက္ရိွေနၿပီ.."

"ဗ်ာ!!

သူလည္းပဲလန္႔ျဖန္႔ကာနာေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေတာင္ေမ့ေလ်ာ့ၿပီးထထိုင္လိုက္ေတာ့ေရွာင္းက်န္႔ကခပ္ဟဟရယ္သြမ္းၿပီးသူ႕ဆံသားေတြကိုတစ္ခ်က္ထိုးဖြတယ္။

"ဟုတ္တယ္ မင္းသတိလစ္ေနတာ"

ထို႔ေနာက္အဲ့ဒီညကအျဖစ္ပ်က္ေတြကိုမ်က္လံုးထဲမွာ႐ုပ္ရွင္ျပကြက္လိုမ်ဳိးခပ္ေႏွးေႏွးျမင္ေယာင္လာမိေတာ့မ်က္ႏွာႀကီးကနီရဲေနတဲ့စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးလို။

"ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ အဲ့ဒါ ခင္ဗ်ားမေကာင္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္သတိလစ္ရတာ"

"မင္းအရင္ျမဴစြယ္တာေလ ဘယ့္ႏွယ့္ကိုယ့္ကိုယ္လာေျပာရတာလဲ.. ကဲပါ ထေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္ ၿပီးရင္ ဒီမွာ ကိုယ္ထမင္းေၾကာ္လာတယ္ စားလိုက္ဦး "

ေျပာရင္းအေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ထမင္းေၾကာ္ပန္းကန္ကိုျပလာတဲ့သူေၾကာင့္ဘာရယ္မဟုတ္ဘူးမသိမသာလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ႏွာေခါင္းဝကိုတိုးဝင္လာတဲ့အဲ့ဒီအနံ႔ေၾကာင့္ဂလုခနဲတံေတြးပါၿမိဳခ်မိသည္။

"ျမန္ျမန္လုပ္ေလ.. "

"ဟုတ္ "

ဗိုက္ဆာေနတာေၾကာင့္လူႀကီးရဲ႕စကားကိုဘာမွေစာဒကတတ္မေနေတာ့ပဲကုတင္ေပၚကေနျမန္ျမန္ဆင္းေျပးၿပီးမ်က္ႏွာေျပးသစ္ရတယ္။

ျပန္လာေတာ့ကိုယ့္ကိုယ္ၾကည့္ေနတဲ့လူႀကီးေၾကာင့္ၾကက္သီးေတြကျဖန္းကနဲ။

💕အၾကင္နာအင္အား ❤💕အကြင်နာအင်အား ❤S1 👑Complete👑Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang