Devil ᴷᵀᴴ

• єρ 30

- Alice -

Şaka gibiydi her şey.
Sanki beynime oynanan bir oyunmuş
gibi hissediyordum.

"Alice kendine gel!!"

Sesi kulağımda yankılanıyor,
umursamıyordum.

Bavulumu hızla hazırlayıp anahtarları aldım.

"Beni derhâl anneme götür çabuk!!"
demiştim sinirle.

Öldürülmüş.

Annem öldürülmüş.

Şaka gibi..

Taehyung hızla giyinip, evden
çıkmıştık. Onu canlı canlı görmeden
öldüğüne inanamazdım. Ablam
dediğim insana hiçbir şekilde
güvenmiyordum.

Koreye vardığımızda içimdeki kötü
his hâlâ devam ediyordu. Belki
de gerçektir? Ya gerçekse ? Ne
yapacaktim?

Beynimin içinde dönüp duran sorularıbir kenara atıp gözyaşlarıma bir son verdim. Taehyung'un yüzünde de bilmediğim bir ifade vardı. Sanki
suçluymuş gibi..

Bir taksiye binmiş yolu tarif etmiştim.

~~

Evin önünde ki..

Polisler...

Sanki her şey durmuştu. Daha doğrusu her şeyin durmasına ihtiyacım vardı.

Hayatın mesela?

Taksiden inmemle polisleri es geçerek
eve girmeye çalıştım. Polislerden biri
kollarımdan sıkıca tutmuştu.

"Bırakın beni! Annemin yanına
gideceğim ben! O ölmedi bırakın beni!!"

Köşede ağlayarak Taehyung'un
dikkatini çekmeye çalışan ablamın
yanına gittim. Hâlâ Taehyung'a
bakarken yüzüne sertçe bir tokat
yapıştırmış, bana bakmasını
sağlamıştım.

"Seni sürtük!! Onu koruyamadın değil
mi orospu?!! Senden nefret ediyorum!!"

Saçından sertçe asılıp çekmeye
başladığımda havalandığımı
hissetmiştim. Taehyung beni kucağına
almış ortamdan uzaklaştırmıştı.

Gözyaşlarım durmaksızın akıyor,
yanaklarımı ıslatıyordu. Artık tepki
veremiyor yalnızca ağlıyordum.

"Üzgünüm ama olay yerini terk etmeniz gerekiyor. En ufak ayrıntıya kadar inceleyeceğiz. Şimdi lütfen uzaklaştın."

Polisler bizi uzaklaştırıp güvenlik
şeritlerini çekmişlerdi.
İnanmıyordum.

Kim böyle bir şey yapmış olabilirdi ki?

~~~

Aradan tam olarak bir hafta geçmişti..

O kıza bir daha asla ama asla abla
demeyecektim. Daha kendine sahip
çıkamazken annemle onu baş başa
bırakmam en başta benim hatamdı..

Ve bir daha o eve de gidemezdim. İyi
anularım olduğu kadar kötü anılarımda olmuştu o evde.

Taehyung kaç günlerdir düşünceliydi.
Bir otel odası tutmuştuk. Katili
araştırıyor bulmaya çalışıyorduk.

Taehyung ve ben gece gündüz
uyumuyorduk. Ve gerçekten
mahvolmuştuk...

—Jimin—

Sokakta gezmekten sıkılmış bir şekilde önüme çıkan ilk kafeye girmiştim.

Güzel bir yerdi.