Ağzımdan dolu dolu akan kanlar..yere ve pantolonuma damlarken, başımdaki büyük yarada ki kanlarda bütün yüzüme bulaşıyordu.
Göz kapaklarım pes etmiş, kapanmıştı.
— Taehyung —
Bilgisayarda ki bildirim ile yerimden fırlamıştım. Alice...
Alice'in bileğindeki saatine gizli bir kamera yerleştirmiştim ve şuan da ki konumunu görebiliyordum.
Fakat sinyal çok azdı..
Hızla telefonumdan konumun resmini çekip odadan çıktım ve yola koyuldum.
Umarım...umarım kötü bir şey olmamıştır..
Geldiğim yeri incelerken içimden küfürler yağdırıyor merdivenleri çıkmaya çalışıyordum.
Yolda gelirken, Hoseok ve ekibime bildirmiş gelmelerini söylemiştim.
En üst kata çıkıp açık olan kırık dökük kapıdan içeri girdim. Etraf sessizdi. Odaları tek tek gezmiştim ama kimse yoktu. Son odaya doğru ilerlemiş hızla kapıyı açmıştım.
Odanın merkezinde duran sandalyeye bağlı olan Alice..şuan tanınmayacak hâle gelmişti..
"Alice!"
Yanına gidip omuzlarından sarsmaya başladım ama kafası düşmüş gözleri ise kapalıydı.
Hâlâ baygın ve kanlar içerisinde kucağımda sarsılırken merdivenleri inmeye başlamıştım.
Ağzını açıp konuşmaya çalışıyordu ama sesi çok az çıkıyordu.
"Anlayamıyorum, Alice bir kez daha söyle lütfen.."
Zar zor nefes alırken ağzından çıkan tek şey şu olmuştu.
'Ablam..katil..o..'
"Alice nefesini yorma, kendini yorma birtanem az kaldı, dayan.."
Hemen bir tane taksiye atlamış taksicinin korkar bakışlarını umursamayarak parayı yüzüne atmıştım.
"Çabuk en yakın hastaneye sür!"
Adamın elleri titreyerek gaza yüklenmiş hastaneye doğru sürmeye başlamıştı.
Yoğun bakım..
Tam tamına yedi saat on beş dakika.. Soğuk koridor ve onsuz geçen her dakika...
Gözlerim kan çanağı, yorgun göz kapaklarım ve çatlamış, kurumuş olan dudaklarım..
Ekip o piç kadını bulmak için arayışa geçmişti. Ama hâlâ bir sonuç yoktu. Rahatsız sandalye de kıpırdanırken gözlerimi zor da olsa kapatmayı başarmıştım.
Ama bir dakika bile olmadan açmami sağlayan omzumda ki eldi..
Önümde duran ve düzensiz nefes alan bir adet Jimin..
Ve yanında..hiç tanımadığım ama üzgün olan bir kız..
"Kardeşim.." demiş hızla sarılmıştı.
Duygusal bir herif olmasam da konu Alice olduğu sürece gözümde ki yaşlar durmak bilmiyordu.
Yüzümü omzuna gömüp ellerimle ceketini sıktım.
Canım yanıyordu.
Kalbim aciyordu.
Dudaklarımı birbirine bastırarak gözyaşlarımın durmaksızın akmasına göz yummuştum.
Kendini benden uzaklaştırıp dolu gözlerle yoğun bakım kapısına bakmıştı.
"O..iyi mi?" demişti zorla.
Burnumu çekip kafamı sağa sola sallamıştım.
Hepsi benim hatamdı.
Jungkook'u öldürmekle hata yapmıştım.
Jungkook gerçekten güçlü biriydi ve takımı da aynı onun gibiydi.
Biz ise..
Güçlü gözüken ama aslında zayıf olan takımdık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
