Yüreğimin en derinlerinden sesleniyorum bu sefer;
Kalemim elimde,
Her şeye hazır bekliyor bu kalbim.
Sesim yankılanıyor,
Elim titriyor, gözlerim kararıyor.
Her şeyimi kaybettim çünkü.
Yanımda sandıklarımı yitirdim.
Peşinden ağladıklarımı umutsuz bir yolculuğa yolladım.
Geriye sadece ben kaldım.
Kalemimle yazamadığım satırları,
Kalbime imzalattım.
Şimdi suskun , Üzgün ve umutsuz bir şekilde onun gelmesini bekliyorum.
Biliyorum imkansız , ama kalbime söz geçiremiyorum.
Keşke diyorum, ve ardından geçmiş geliyor aklıma,
Aynı yere bakarken ağlıyorum,
Arkama dönüp bakamıyorum,
Çünkü korkuyorum.
Yanımda kimsem yok diyorum,
Cok Üşüyorum.
Ne sesimi duyan,
Ne de benim yanında duran artık biri yok.
