Kanadi kırık yaralı bir serce misaliydi aşk;
Tutmak istesende tutamadın ellerinde,
Ucamadi hic sevgilere,
Bambaşka şehirlerde uctular belkide.
Bazen sevdiğinin yüreğine,
Bazen avucunun icine kondu.
Sen kovaladikca o kaçtı.
Sonra kanadı gibi yüreğide kırıldı.
Uçmak istesede Ucamadi,
Konamadi sevdigine.
Doyamadi belkide.
Ne yarasıni saran,
Ne avucunda tutan olmadı.
Aşk ti bu masalin adı.
Hem imkansız larin olduğu,
Hem yaşanmışliklarin olduğu bir oyun.
Hep seven kaybetti,
Sevilen herseyi haketti.
Oyunun sonunda tüm gözlere yazık oldu,
Geceleri dökülen gözyaşları sel oldu.
Hoşçakal kelimesi dile dolaşti.
Her şeye rağmen gönüller hep bir oldu.
Seven tüm kalplere yazık oldu...
