I like you

Deel 2: Eerste middelbaar

Ik had met Nora vroeg afgesproken. Om 8 uur zouden we elkaar zien in ons nieuwe middelbare school. Ik stap de speelplaats op en ben blij om te zien dat ik hier 6 jaar zou studeren. Waarom was ik blij om zoiets belachelijks? In de verte zie ik al snel Nora. Haar haren zijn korter en ze draagt een bril. "Sinds wanneer draag je een bril?" vraag ik. "Ik kan niet zo goed zien", zegt ze. "Je bent hier vroeg, ben je gekomen met Toufik?" Nora schud haar hoofd. "Toufik gaat naar het vierde middelbaar nu, hij voelt zich te comfortabel om zo vroeg hier te zijn", antwoordt Nora. Ik kijk de speelplaats rond. Het is inderdaad best leeg. "Beter vroeg dan laat, dit is onze eerste dag", zeg ik.

Vanaf kwart na acht begint de speelplaats voller en voller te worden. Ik en Nora kijken rond om te zien of we iemand herkennen, maar het zijn allemaal nieuwe gezichten. "Kijk daar, Hayat!"fluistert Nora best luid. "Dat is de vriend van Toufik, hij is ooit een keer op bezoek gekomen." Ik kijk naar een lange jongen met donker zwart haar. "Is dat de gast da je zo graag wou zien als we naar het middelbaar zouden komen?" vraag ik. Nora knikt. "Zijn naam is Soufyan." Nora blijft nog een tijd staren naar die gast. Als Toufik op ons afkomt, doen we alsof we totaal niet over hun bezig waren. "Hayat, lang geleden!"zegt Toufik. Ik ben verbaasd dat hij zo enthousiast klinkt om me te zien. "Ja, inderdaad lang geleden", zeg ik. "Heb je er zin in?" Ik knik. Toufik blijft nog een tijd vragen stellen, maar ik zie dat het Nora niet zo veel kan schelen. Ze is al blij dat Soufyan bij ons staat.

Als de bel gaat, neemt Toufik van ons afscheid. "We moeten op de kleine speelplaats zijn", zeg ik. Op onze school waren 2 speelplaatsen: de kleine en de grote. De kleine speelplaats werd vooral gebruikt door leerlingen van het eerste, tweede en derde middelbaar. De grote speelplaats werd door de oudere leerlingen gebruikt.

De leerlingen verlaten allemaal één voor één de speelplaats en alleen de leerlingen van het eerste middelbaar staan te wachten op de aankomst van een leerkracht. "Daar is onze leerkracht", zegt Nora. "Heb je Soufyan gezien, waarom ziet hij er zo goed uit?" Ik moet lachen om Nora. Waarom vond ik iedereen er normaal uitzien?

"Hallo iedereen en welkom op deze school, vandaag is de eerste dag en jullie krijgen een rondleiding doorheen de school. Daarna moeten jullie wat papieren invullen. We zullen nog niet beginnen met de leerstof, dat is pas voor morgen. Hopelijk hebben jullie er zin in", zegt een kleine, kale man. Eerst krijgen we de rondleiding in het gebouw dat wij en tweede middelbaar les hebben. Hij legt uit dat er drie klassen zijn en dat we verdeeld zijn in de drie klassen. "Nu zullen we naar de A-blok gaan. Daar zullen jullie vanaf het derde middelbaar telkens van lokaal moeten wisselen afhankelijk van jullie vakken. Het is belangrijk dat jullie dan jullie agenda bijhebben zodat jullie weten waar en wanneer jullie les hebben in de A-blok. Maar dat is nog niet voor nu, dus geen stress", zegt de kale man.

"Zoveel trappen", zegt Nora die buitenadem is. Ik moet lachen en als ik naar Nora kijk, valt me iets op, onderaan de trap. Terwijl ik de trappen opga, kijk ik naar beneden en zie hem. De zoon van de vriendin van mijn moeder. Heeft hij hier ook les? Hij is bezig op zijn telefoon en terwijl ik hem bestudeer, valt me op dat iemand me aankijkt. Naast hem zie ik zijn vriend me aankijken met een koude, rustige blik. Uit schaamte draai ik me snel om. Hopelijk denkt hij niet dat ik zijn vriend leuk vind ofzo.

"Oke, hier zijn er computers voor mensen die graag tijdens de pauze nog willen werken aan iets", zegt de kale man. Iedereen praat door elkaar, waardoor de kale man zijn geduld verliest. "Als er iemand nog een woord zegt, vliegt die naar buiten", zegt hij. Op dat moment komt de jongen die me aan het aanstaren was (drie minuten geleden- ik zal hem creepy gast noemen) langs met de zoon van de vriendin van mijn moeder. Hij doet alsof hij moet hoesten op het moment dat iedereen stil is waardoor iedereen moet lachen. De kale man lacht ook. "Dat waren leerlingen van mij, 4 jaar geleden", legt de kale man uit. Ik wist niet dat creepy gast grappig kon zijn.