I like you

Deel 8: Tweede middelbaar

Mustafa kan hier inderdaad ook zijn bus nemen. Ik ben verrast en blij en in de war. Zou hij me echt leuk vinden? Af en toe werpt hij blikken op me. Zijn vriend heeft niks door en ik vraag me af of hij zijn vrienden iets heeft verteld over mij. Ik hoop niet dat hij iemand heeft verteld over die belachelijke berichten op SS.

Mijn bus komt als eerste aan en ik stap met tegenzin op. Ik kijk nog een laatste keer naar Mustafa die me blijft aanstaren zonder te knipperen. Er verschijnt automatisch een glimlach op mijn gezicht.

Thuis stuur ik Nora direct alles wat er is gebeurd. Hoe Mustafa naar me keek, hoe blij ik ben. Nora stuurt me hoe blij ze is voor mij en zegt dat ze beetje depressief is. Als ze me belt, vraag ik direct wat er is. "Zijn je ouders thuis?" vraagt Nora. Ik schud mijn hoofd. "Mag ik langs komen?" Ik kijk naar Younes (mijn broer van 4 jaar nu) die vredig slaapt. "Tuurlijk, je bent altijd welkom.

Niet veel later gaat de bel. Nora en Toufik staan voor de deur. "Oké, je mag nu gaan", zegt Nora tegen haar broer.

"Soufyan is ziek", zegt Nora. "Ah, zie ik zei toch dat die waarschijnlijk ziek is." "Ik denk niet dat hij me wilt", zegt Nora. "Hoe kom je daarbij?" "Gewoon, die is al zo lang bevriend met Toufik, maar die vraagt nooit achter me. Toen je zei dat Mustafa keek naar jou, toen pas besefte ik dat Soufyan nooit zo naar me heeft gekeken." "Misschien komt dat doordat je de zus bent van Toufik? Misschien denkt hij dat hij jou niet leuk mag vinden?" "Denk je?" Ik knik. "Dat kan toch", zeg ik. "Hayat, we moeten hun bijnamen geven." "Wat voor bijnamen?" "Soufyan noemen we... ". Nora kijkt rond. "Klok", zegt ze. Ik moet lachen. "Klok? Oké, ik hoop dat ik het niet vergeet. Hoe gaan we Mustafa noemen?" Nora denkt na. "Layca." Ik schud mijn hoofd. "Ik ga dat zo vergeten." "Hmm, dan, sap? Want die drinkt altijd frisdrank enzo", zegt ze. Ik knik. "Ja, oké, dat is beter."

Nora blijft voor de rest van de dag logeren. Vroeg in de ochtend word er aangebeld en met mijn haren alle kanten op, doe ik de deur open. Voor me staat Toufik en Soufyan. geschrokken kijk ik hun aan. Toufik moet lachen om mijn haren. "Je ziet er weer prachtig uit zoals altijd", zegt hij. "Het is tijd voor school, komen jullie?" vraagt Toufik. "Ja, is goed, eerst klaarmaken. Kom binnen", zeg ik. Ik wil snel naar boven rennen om Nora te waarschuwen dat Soufyan hier is terwijl mijn moeder ontbijt klaar maakt voor hun, maar ik ben juist te laat. Nora komt (net zo prachtig als mij) met haar haren alle kanten op naar beneden. "Wie belt er zo vroeg aan?"vraagt ze en we kijken haar allemaal aan. oh nee...