OREAD'IN KEHANETİ

5. Bölüm

Ravenna

Gözlerimi açmaya çalıştığımda etrafımda bir çok kişinin olduğunu anladım.  Gözlerimi açmıştım ama her tarafı bulanık görüyordum. Görüntülerin netleşmesini bekledim. Görüntüler netleştiğinde gözlerimi bir kaç defa daha kırptım. Ben neden bayılmıştım? Hatırlamıyorum.

Sonra etrafıma baktım Kira ve Valencia yatağın sağ ve solunda endişeli gözlerle bana bakıyorlardı. John ve Jake (hâlâ tam olarak isimlerini ezberlemedim) ayakta bana bakıyorlardı. Damian da onların yanındaydı. Etrafa göz gezdirirken Barselius’a gözüm çarptı. Nedensizce içimden ona çok kızdım.
Ne nedensizcesi nedeni var işte. Annene güvenmemiş.
Evet doğru diye içimden geçirdim. Anneme güvenmemişti babam. Gerçi babam olduğuna dair hâlâ şüphelerim vardı da. Tanımadığım bir kaç kişi daha vardı odada ama anlamadığım neden kimse konuşmuyor. Canım cidden çok sıkılmıştı.

“Ne oldu?”

Sanki odanın içinde bomba patlamış gibi hepsi aniden silkelendiler. Kira bana gülümseyip olanları anlatmaya başladı.

“Bak Ravenna antrenman alanına girdiğimiz anda birden bayıldın. Biz de endişelendik sana ne olduğunu anlamak için Valencia seni kontrol etti ve gittikçe kurt adam uyanışın başladığı için bayılmışsın.”

İçimden NE diye geçirirken bir şey söylemedim. Evet doğru söylüyordu ama bir eksik vardı. Buldum doğru ya.

“Valencia? Kontrol?”

Önce Valencia’ya baktım. Bana iyi bir noktaya değindin bakışları atıyordu. Kira’ya baktığımda ise içimden beni takdir mi ediyor yoksa bana kızgınlıkla mı bakıyor belli değil Diye geçirdim. Sonra bakışlarımı tekrardan Valencia’ya çevirdim. Kira ve Valencia odadakilere baktılar ve hepsi çıkmaya başladılar. En son Damian kapıdan çıkacakken dönüp bana gülümsedi bende ona şaşkın ördek yavrusu gibi bakıyordum. Bu hâlim ile gülümsemesi daha da genişledi. Sonra da odadan çıktı. Kira konuşmadığında ona bakıp konuşacak mısın anlamında tek kaşımı kaldırdım. Kira ağzını açtı ve kapattı sonra konuşmaya başladı.
“Bak Ravenna annen sana anlatmış olmalı. Biz son melez kişileriz. Diğer Kurt adamlardan daha güçlüyüz bunu da biliyorsun. Valencia sadece melezlerin sahip olduğu güce yani şifacılık anlamına gelen bir Hexe. Ben de Valencia gibi Hexe türündenim. Sen ise... Senin türünü biz de hâlâ bilmiyoruz.”

“Nasıl bilmiyorsunuz?”

“Senin hangi türden olduğunu bilmiyoruz demek. Şu zamana kadar böyle bir şey görülmedi. Emin olduğumuz tek bir şey var. Senin melez olduğun.”

Harika! Melezim ama hangi türden bir melez olduğum bile belli değil.  Daha ne kadar entrika olacaktı hayatımda? Aklıma ormandaki kişiler neydi isimleri? Hatırladım. Evelyn,Şimla ve Bani. Evet isimleri böyleydi. Acaba onlarında güçleri var mıydı?

“Kira ormandaki şu kişilerin güçleri ne? Hani Evelyn vardı aralarında. “

“Onlara mı diyorsun? Onlar normal kurt adam işte. Tüm kurt adamların sahip olduğu büyü gücüne sahipler sadece. “

Başımı salladım. Hayatımda ilk defa birinden daha üstündüm. Fazla egoist biri değilim aslında egoist olabilmem için hiç kimseden üstün veya daha iyi de olmamıştım ama şu an çok sevinmiştim. Aniden kapı birden açıldı ve içeriye Evelyn’in grubu ve Damian’lar girdi. Ardından Valencia girdi. Bu ne? Hayvanat bahçesinden kaçan hayvanlar gibiler...

“Ne yani? Kız arkadaşını bırakıp bu kızı mı görmeye geleceksin?”

Damian sinirden başını iki elinin arasına koyup derin bir nefes aldı.