တဂ်စ္ဂ်စ္ ျမည္သံနဲ႔အတူ အလိုက္သင့္လႈပ္ရွား
ေနေသာ လက္ႏွစ္ဖက္...
တစ္ဖက္က အေရာင္ညစ္ေနေသာ ေဘာလံုး
အဝါေရာင္ေလးကိုင္လ်က္ဆို ေနာက္တစ္ဖက္က
သြားပြတ္တံ အေဟာင္းေလးကိုင္ကာ(ေခ်း)ဂ်ီးခြ်တ္
ေပးေနသည့္အေဖက တကယ္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္
လိုတရ သူရဲေကာင္းပင္ ။
'ေဖေဖ...လူေတြအားလံုးက...ေဖေဖ့လိုပဲလားဟင္...?'
'အေဖ့လိုမ်ိဳး...ဟုတ္လား...?အဟား...မေျပာတတ္ဘူးေလ...ဘာျဖစ္လို႔တုန္း...သားေလးရ...'
'မဟုတ္ဘူးေလ...ေဖေဖကအေကာင္းဆံုး...ဆိုေတာ့...
အဲ့လုိလူမ်ိဳးေတြ...အမ်ားႀကီးရွိမွ...ေကာင္းမယ္မလား...?'
'ေဖေဖ...ေကာင္းတယ္လား...သားေလး...?'
သားေလးက အေနေအးေပမယ့္ အသိစိတ္ႂကြယ္ဝ
သည္ထင္ ။ေျပာသမၽွစကားလံုးတိုင္းမွာ အရြယ္နဲ႔
မလိုက္ေအာင္ ပညာျပႏိုင္၏။ ကေလးအရြယ္မို႔
နီးကပ္ စံုမက္ေနရသည့္ ကိုယ္က သူ႔အတြက္ေတာ့
အေတာ္ပင္ ေကာင္းလြန္းတဲ့သူျဖစ္ေနေတာ့
သူ႔ဘဝမွာ ကိုယ္က အေကာင္းဆံုးလူျဖစ္ေနတာပဲ ။
မေျပာတတ္ဘူး သားအတြက္ေတာ့ အေဖက ထိပ္
တန္းကေနရေပမယ့္ တကယ့္အျပင္ေလာကႀကီးမွာ
ေဖ့ေဖ့လို အလယ္တန္းထိေတာင္မေရာက္ႏိုင္လိုက္တဲ့
လူအတြက္ ေနရာမေပးၾကဘူး သားေလးရဲ႕...
ဒီအေဖက ေသလုေျမာပါးျဖစ္ေနလည္း သားေလးေရွ႕
အလွဆံုးျပံဳးျပေပးမယ္ေလ ။
'အင္း...ေဖေဖက အရမ္းေတာ္တယ္...သားလိုခ်င္တာ...အကုန္ေပးႏိုင္တယ္ေလ...ၿပီးေတာ့...စိတ္ထားလည္းေကာင္းေသးတာ...သားအတြက္ေတာ့...ေဖေဖကပဲအေကာင္းဆံုး...အေတာ္ဆံုး...သားေဖေဖ့ကို...
သိပ္ခ်စ္တယ္...'
လက္မေလးတေထာင္ေထာင္နဲ႔ သူ႔အေမဆီကအေမြရထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလံုးလံုးေလးေတြလည္း ထုတ္ထား
ေသးတာ ။သားေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းၿပီး
ေတာ္တယ္ တတ္တယ္ လိမၼာတယ္...
၁၀ႏွစ္သားအရြယ္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ
၁၀ေပအကြာအေဝးတြင္ ေရာင္စံုသံဗူးလွလွတို႔ကို
သစ္သားစားပြဲခံုအျမင့္ေပၚ၌ ပိရမစ္ပံုစံ စီတန္းထား
သည္ ။အေဖ့လက္ထဲမွာေတာ့ ထိုသံဗူးတို႔အား
အေဝးမွ လက္တည့္စန္းလွမ္းပစ္မည့္ ကြ်န္ေတာ့္
အတြက္ လံုေလာက္ေအာင္အေလးခ်ိန္ပါလွသည့္
အဝါေရာင္ ေဘာလံုးေလးမ်ား...
ESTÁS LEYENDO
3B
Fanfic'ေဆာင္းတြင္းေၾကာင္ႀကီးေတြကို သိလား ကေလးေလး...? လူသားစားတဲ့ အဲ့ေကာင္ႀကီးေတြရန္က ကာကြယ္ဖို႔ ဦးရဲ႕ရင္ခြင္မွာပဲ မင္းလံုျခံဳမယ္...' 'ဆောင်းတွင်းကြောင်ကြီးတွေကို သိလား ကလေးလေး...? လူသားစားတဲ့ အဲ့ကောင်ကြီးတွေရန်က ကာကွယ်ဖို့ ဦးရဲ့ရင်ခွင်မှာပဲ မင်းလုံခြုံ...
