Letter to you | ✓

{ 7 } - Kωνσταντίνος

Γεια σου Κωνσταντίνε!

Εσύ νομίζω είσαι αυτός που δεν έχεις καμία ιδέα για το τι δουλειά έχεις σε αυτά τα γράμματα. Μάλλον δεν θα ξέρεις καν ποια είμαι. Να σου συστηθώ λοιπόν!

Με λένε Νάνσυ, είμαι 17 χρονών και όσο κι αν ντρέπομαι να το πω σε εσένα και σε όλους τους άλλους, είμαι ερωτευμένη μαζί σου.

Όλα άρχισαν στην α' λυκείου...

Την πρώτη εβδομάδα δεν είχα προσέξει κανέναν, ούτε εσένα. Ήμουν κάπως χαμένη. Προσπαθούσα να προσαρμοστώ στο νέο περιβάλλον, στα νέα μαθήματα, στις παρέες.

Την δεύτερη εβδομάδα όμως άρχισα να παρατηρώ τα πάντα γύρω θέλοντας να αποτυπώσω στο μυαλό μου όλες τις εικόνες στο νέο μου σχολείο.

Εκεί ήταν που σε είδα πρώτη φορά. 

Έπαιζες μπάντμιτον με έναν άλλον. Φορούσες μια χαμηλοκάβαλη μπλε με άσπρες ρίγες φόρμα και μια άσπρη κοντομάνικη μπλούζα που κολάκευε πολύ το σώμα σου. Τα μαλλιά σου ίσια και χωρίστρα στη μέση. Παρότι δεν ταιριάζει σε πολλούς αυτό το είδος χωρίστρας, εσένα σου πήγαινε τέλεια. 

Εκείνη την μέρα σκέφτηκα μόνο 'τι λουκουμάκι είναι αυτός!'. Δεν είχα καθόλου στο μυαλό μου ότι αργότερα θα ερωτευόμουν αυτό το όμορφο αγόρι. Τότε προσπαθούσα ακόμη να βρω παρέες, γιατί οι προηγούμενες με είχαν παρατήσει. Είχα γνωρίσει δύο κορίτσια και το μόνο που έμενε ήταν να δω αν θα ταιριάξουμε εν τέλει.

Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο πιο πολύ έπιανα τον εαυτό μου να σε κοιτάει στα διαλείμματα. Εσύ φυσικά ούτε ένα τυχαίο βλέμμα. Γιατί άλλωστε; Δεν είμαι ούτε η δίμετρη κουκλάρα με τα πράσινα μάτια και τις τέλειες αναλογίες ούτε είμαι το όνειρο των αγοριών. Είμαι απλά ένα κοριτσάκι  με 1,60 ύψος, πάχος στα πόδια, γυαλιά στα καφέ μου συνηθισμένα μάτια, και καστανά βαρετά μαλλιά.

Παρόλες τις φορές, που ομολογουμένως ήταν πολλές, που σε κοιτούσα, ήξερα ότι δεν ήμουν ερωτευμένη, απλά κολλημένη.

Όμως, όταν άρχισαν τα κρύα και αναγκαστικά περνούσαμε τα διαλείμματα μέσα στο κτήριο, ήταν που σε ερωτεύτηκα αληθινά.

Μια μέρα εγώ βγήκα από την τάξη και κατέβηκα κάτω στο κυλικείο, για να πάρω να φάω. Είχα πάρα πολύ μεγάλη ουρά και απογοητευμένη και κουρασμένη κατευθύνθηκα ξανά προς την αίθουσά μου. Μόλις είχα ανεβεί τις σκάλες από την δεξιά πλευρά και έστριψα προς τα δεξιά πάλι για να μπω στην τάξη μου. Δεν είχα προσέξει, όμως, λόγω  του τυφλού σημείου ότι και κάποιος άλλος έστριβε και έπεσα πάνω του. Αυτός ο κάποιος ήσουν εσύ.