"Θα μου πεις επιτέλους; Έλα σε παρακαλώ! Αφού το ξέρω δεν μπορείς να αντισταθείς σε αυτά τα ματάκια... Και σε αυτά τα χειλάκια..." του είπε ναζιάρικα η Νάνσυ, παρακαλώντας τον να της πει πού θα πήγαιναν.
"Xμ... Αλήθεια; Για κοίτα με!" της απάντησε παιχνιδιάρικα αποφεύγοντας να της δώσει οποιαδήποτε πληροφορία και συνεχίζοντας να οδηγεί.
"Κωνσταντίνε Ιωαννίδη, άκου με καλά! Αν δεν μου πεις τώρα, δεν θα κάνουμε τίποτα για έναν μήνα! Τίποτα όμως!" τόνισε "Ούτε φιλιά, ούτε αυτό που σου αρέσει τόσο, ούτε τίποτα!" του είπε πολύ σοβαρά δίνοντας του "τελεσίγραφο" για τον πιο γελοίο και αστείο λόγο.
"Τώρα, ψεύδεστε κυρία Νικολαΐδη! Αφού δεν αντέχεις χωρίς εμένα!" πρόφερε και της έδωσε ένα γλυκό πεταχτό φιλί. "Ορίστε, φτάσαμε! Δεν χρειάζεται να περιμένεις άλλο!" είπε ενώ πάρκαρε. Στην συνέχεια βγήκαν έξω από το αυτοκίνητο και πιασμένοι χέρι-χέρι προχώρησαν προς τον προορισμό τους.
"Η Αριστοτέλους ήταν η έκπληξη; Αυτό δεν μου έλεγες;" τον ρώτησε παραξενευμένη και καχύποπτα "Ουυ μήπως θα πάρουμε παγωτό; Ναιι!!!!"είπε την εικασία της σαν μικρό παιδάκι.
Αυτός ο άνθρωπος της έβγαζε τον ξέγνοιαστο και τον ανέμελό της εαυτό. Όλες οι πίκρες που είχε βιώσει και όλη η θλίψη του παρελθόντος της, εξαφανίζονταν μόλις εμφανίζονταν ο Κωνσταντίνος. Την έκανε να ξεχνάει τα πάντα, την έκανε να είναι ο εαυτός της χωρίς να ντρέπεται για αυτό, την έκανε να θέλει να ζήσει, να αποκτήσει εμπειρίες που πριν μόνο στην φαντασία της μπορούσε να έχει. Κι όλα αυτά μόνο με αυτόν, χάρη σε αυτόν. Ήταν πραγματικά και βαθιά ερωτευμένη μαζί του.
Κι αυτός το ίδιο. Αυτό το κορίτσι, έβγαζε τον καλύτερο εαυτό από μέσα του. Τον έκανε, κάθε μέρα, να προσπαθεί να είναι όλο και καλύτερος, όλο και πιο ευγενικός, όλο και πιο συμπαθητικός, όλο και πιο αστείος, όλο και πιο καλόκαρδος, όλο και πιο γενναίος. Ήθελε κάθε μέρα να της προσφέρει ένα χαμόγελο στα χείλη, ήθελε να την κάνει να νιώθει ο εαυτός της, ήθελε να της εμπνέει εμπιστοσύνη. Θα έκανε τα πάντα για αυτήν!
"Εε, αν θες μπορούμε να το κάνουμε κι αυτό! Αλλά εγώ κάτι άλλο είχα στο μυαλό μου!" της είπε χαμογελαστά κερδίζοντας ένα βλέμμα απορίας. "Κοίτα μπροστά σου!" συμπλήρωσε δείχνοντας μπροστά.
Η Νάνσυ έμεινε στήλη άλατος. Αυτό σίγουρα δεν είχε περάσει από το μυαλό της όταν σκεφτόταν πιθανές εκπλήξεις. Πίστευε πως θα έκαναν κάτι σαν ζευγάρι και θα περνούσαν περισσότερο ποιοτικό χρόνο μαζί. Όμως, δεν την απογοήτευσε καθόλου αυτό που αντίκριζε μπροστά της.
ESTÁS LEYENDO
Letter to you | ✓
Novela JuvenilΗ Νάνσυ έχει υπομείνει πολλά στην σχολική της ζωή. Ήρθε όμως επιτέλους ο καιρός να φύγει από το σχολείο που τόσο μισεί. Αποφασίζει λοιπόν να γράψει ένα γράμμα σε κάθε έναν που την πλήγωσε όλα αυτά τα χρόνια και σε αυτούς που έκαναν την ζωή της κάπως...
