Letter to you | ✓

{ 14 } - Δεν χωράει αμφιβολία

Πέρασαν όλο το καλοκαίρι μαζί. Αυτός και αυτή.

Έμειναν μαζί στην πόλη, όταν όλοι οι άλλοι πήγαν στα νησιά και στα χωριά τους, πήγαιναν μαζί στην Χαλκιδική για μπάνιο, απολάμβαναν και επισκέπτονταν όλα τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης. Υποδύθηκαν, μέχρι, και τους Γερμανούς τουρίστες με τα σανδάλια και τις κάλτσες και το κοκκίνισμα σε όλη την μη καλυμμένη επιφάνειά του δέρματός τους.

Ήταν ό,τι πιο τρελό είχε κάνει η Νάνσυ. Σε αυτήν, η λέξη "τρέλα" έχανε την αίγλη της και την σημασία της και γινόταν κάτι σαν "πάω για ψώνια μόνη μου". Αυτό ήταν το πιο τρελό πράγμα που είχε κάνει στην ζωή της πριν από τον Κωνσταντίνο και την μετακόμισή της στην Θεσσαλονίκη.  

Ήταν μαζί, ακόμα κι όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Όταν αντίκρισε την εισαχθέα σχολή της σάστισε. Σίγουρα δεν περίμενε να περάσει στην πρώτη της επιλογή. Δεν είχε κάνει το συστηματικό διάβασμα που χρειάζεται συνήθως και ήταν και όλη η αναταραχή με την μετακόμιση και το νέο περιβάλλον. Ήταν περήφανη για τον εαυτό της.

"Και για πείτε κυρία μέλλουσα ψυχολόγος, πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε πέντε χρόνια;"  την ρώτησε ο Κωνσταντίνος.

Της είχε υποσχεθεί ότι θα την "έβγαζε" έξω σήμερα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Έτσι κι έκανε. Την "πήγε" στον πύργο Τριγωνίου στην Άνω πόλη, που ήταν από τα λίγα μέρη στην Θεσσαλονίκη που πραγματικά λάτρεψε, με μία μόνο επίσκεψη.

Από εκεί είχαν θέα ολόκληρο το κέντρο της Θεσσαλονίκης και το λιμάνι. Μπορούσαν να δουν όλα τα φώτα της νυχτερινής ζωής της πόλης που αντικατοπτρίζονταν στον Θερμαϊκό και τους ανθρώπους που περπατούσαν στην παραλία σαν μικροσκοπικά μυρμηγκάκια. Ο κάθε άνθρωπος είχε την δικιά του ενέργεια και τον δικό του χαρακτήρα που μπορούσε κάποιος να διακρίνει, ακόμα και από τόσο μακρινή απόσταση. 

Από την άλλη, τα αστέρια στον ουρανό έλαμπαν, σαν να ήθελαν κι αυτά να συμμετέχουν στον χορό που είχαν αρχίσει τα φώτα της πόλης. 

Όσο πολύβουη κι αν ήταν η πόλη και η ατμόσφαιρα, υπήρχε μια αρμονία που μόνο σε εκείνο το μέρος είχαν συναντήσει η Νάνσυ και ο Κωνσταντίνος. 

Όλα μαζί, δημιουργούσαν ένα μαγευτικό τοπίο και μία μαγευτική ατμόσφαιρα σε μια πανέμορφη νύχτα.

" Πώς με φαντάζομαι σε λίγα χρόνια, ε; Δύσκολο... Δεν το έχω ξανασκεφτεί... Μάλλον θα έλεγα να έχω πάρει το πτυχίο, να έχω βρει μια δουλειά και να έχω πάρει την ζωή μου στα χέρια μου. Ναι, αυτά θα ήθελα λίγο πολύ." απάντησε στην ερώτησή του.