Letter to you | ✓

{ 9 } - Χρυσή

Γεια σου Χρυσή!

Αυτό το γράμμα ανήκει σε εσένα! Είσαι ένα άτομο που δεν ξέρω πραγματικά σε ποια κατηγορία να το εντάξω. Σε αυτούς που με βοήθησαν ή σε αυτούς που με κατέστρεψαν;

Γνωριζόμαστε από μωρά. Οι γονείς μας ήταν συνάδελφοι και πολλές φορές μας πήγαιναν στο σπίτι της άλλης για να παίξουμε. Ήσουν η πρώτη μου φίλη. 

Και τώρα θα σε χαρακτήριζα φίλη μου. Στο γυμνάσιο, βέβαια, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τότε ήσουν για μένα το εκνευριστικό κοριτσάκι που αναγκαζόμουν να κάνω παρέα. Τώρα που το σκέφτομαι μπορεί κι εγώ να σου κατέστρεψα την ζωή σου με την αρνητικότητα που έβγαζα προς εσένα.

Στο γυμνάσιο, λοιπόν, είχα όλα αυτά τα θέματα με τις παρέες, όπως μάλλον θα έχεις διαβάσει στα προηγούμενα γράμματα. Κι εσύ μάλλον είχες τέτοια θέματα γιατί σε θυμάμαι να τριγυρνάς και να προσπαθείς να γνωρίσεις καινούρια άτομα, ενώ η κοινωνικότητα δεν ήταν ούτε είναι το φόρτε σου.

Έτσι, λοιπόν, έχοντας κι οι δύο τέτοια προβλήματα, αρχίσαμε να κάνουμε παρέα.

Στην πρώτη γυμνασίου, τα πράγματα ήταν ωραία, χαλαρά και εύθυμα.

Το καλοκαίρι όμως προκάλεσε ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ μας.

Όταν σε έπαιρνα τηλέφωνο για να βγούμε έξω, έλεγες δεν μπορείς. Βασικά, η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα. 

Όμως, όταν επιστρέψαμε στο σχολείο ούτε καν με χαιρετούσες. Με έβλεπες και άλλαζες δρόμο. Πραγματικά δεν ξέρω ακόμα τι είχα κάνει και άξιζα αυτήν την συμπεριφορά.

Τέλος πάντων, κάπως τα "βρήκαμε" στην συνέχεια της χρονιάς και κάναμε πάλι παρέα.

Στην τρίτη γυμνασίου νομίζω ήταν η χρονιά που σε "παρεξήγησα" περισσότερο από όλες τις άλλες.

Ήταν η χρονιά, που και η Αφρούλα είχε σταματήσει τελείως να κάνει για κάποιο διάστημα παρέα μαζί μας. Η ψυχολογία μου ήταν χάλια, προσπαθούσα να φέρω τα πάντα εις πέρας όσο πιο καλά γίνεται και μάλλον εσύ ήσουν από τα λίγα άτομα που μπορούσα να ξεσπάσω. Και το έκανα με τον χειρότερο τρόπο. Σε αγνοούσα, έδειχνα ότι βαριόμουν  μαζί σου, δεν σου έδινα τον χρόνο που άξιζες.

Μέσα από την καρδιά μου, σου ζητάω συγγνώμη για όλα αυτά! Ελπίζω να με συγχωρέσεις.

Στο λύκειο κατάλαβα ότι ήσουν πραγματικά φίλη μου. Όσο και να με νευρίαζες κάποιες φορές, όσο κι αν με "κορόιδευες", εννοείται για πλάκα, όσο κι αν δεν μιλούσαμε τόσο, εσύ ήσουν πάντα εκεί για μένα. Από μωρά, ακόμη, όταν είχα ανάγκη από κάποιον, εσύ ήσουν εκεί. Ακόμα κι αν σε έδιωχνα πολλές φορές, έμμεσα, με τις πράξεις μου και άμεσα, με τα λόγια μου, εσύ παρέμενες εκεί.